Koty (województwo śląskie)
Z Wikipedii
| Koty | |
| Województwo | śląskie |
| Powiat | tarnogórski |
| Gmina | Tworóg |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
32 |
| Tablice rejestracyjne | STA |
Koty – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie tarnogórskim, w gminie Tworóg.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.
Zobacz też: Koty, Koty-Rybno
[edytuj] Historia
Miejscowość Koty jak również niemal wszystkie inne miejscowości parafii Koty w jej pierwotnym i obecnym zasięgu terytorialnym jest starym osiedlem hutniczym. Od końca średniowiecza aż do połowy XIX w. mieściły się w tu zakłady hutnictwa żelaznego.
Nazwa Koty wywodzi się od średniowiecznego kuźnia nazwiskiem Kot, który na terenie dzisiejszej miejscowości Koty nad rzeką Stołą dawniej zwaną Rybną posiadał kuźnicę. Dzisiejsza nazwa urzędowa "Koty" nabrała mocy obowiązującej dopiero po ostatniej wojnie. Dawniej nazwa tej miejscowości brzmiała Kot oraz przez pewien czas Kotów, a przed I wojną światową Kotten, a następnie Kottenlust.
Najstarsze wzmianki o osadzie hutniczej Kot w dokumentach archiwalnych sięgają pierwszej połowy XVI w. Pierwotnie cały teren dzisiejszej parafii Koty wraz z Tworogiem należał jako własność do hrabstwa Toszeckiego. Około 1530 r. pojawia się w starych dokumentach pierwsza wzmianka o istnieniu na terenie leśnej wsi Świniowice dwóch średniowiecznych kuźnic żelaza: Tworogowskiej i Kotowskiej. W latach 1584-1586 zarządzał tymi kuźnicami toszecki pan Fryderyk von Schamberg. Następnie przeszły one w ręce innych panów. W latach 1660-1684 zarządzał nimi hrabia Colonna. Od roku 1684 przeszły one w ręce hrabiów Verdugo do roku 1756 a od 1758 do 1807 znowu w ręce hrabiów Collona. Za czasów hr. Colonna jak i Verdugo te osady gospodarczo się dobrze rozwijały, a ten rozwój gospodarczy sprzyjał także powstaniu na tych dawnych pustkowiach leśnych nowych kościołów i kaplic.
Na terenie wsi znajdował się wybudowany ok. 1530 r. drewniany kościół filialny pw. św. św. Apostołów Piotra i Pawła. Kościół posiadał swoją chrzcielnicę i chór. Kościół przez pewien czas znajdował się w rękach luteranów. Został rozebrany w roku 1714, kiedy to wybudowano nowy kościół istniejący do dziś.
