Klaudiusz Hrabyk

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł wymaga dodania linków wewnętrznych.

Jeśli możesz, dodaj je teraz.

Linki do innych haseł: hasło, hasłowy, hasłami zapisujemy jako [[hasło]], ''[[hasło]]wy'', '''[[hasło|hasłami]]'''.

Ten artykuł wymaga dopracowania.
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.

Klaudiusz Hrabyk (ur. 1902 we Lwowie, zm. 1989), syn Piotra i Stefanii z domu Twardowska

Ukończył szkołę średnią w Przemyślu
Podczas przewrotu 1918 r brał czynny udział jako żołnierz
Po powrocie do szkolnej ławy organizuje Zw. Filaretów, 1917 – 1920 redaguje „Tekę Filarecką”

- 1919-1920 – redaguje czasopismo „Swój do Swego” - 1920 – po egzaminie maturalnym wstępuje do Armii Ochotniczej, walczy na froncie, ranny pod Rozyszczami - w międzyczasie nawiązuje kontakt z delegatami Zetu – Włodzimierzem Świrskim - po wojnie bolszewickiej wstępuje na uniwersytet krakowski – kończy filozofię studiując polską literaturę polityczną - 1921 zostaje sekretarzem Związku Polskiej Młodzieży Akademickiej w Krakowie, bierze udział w Kongresie Młodzieży Wszechpolskiej w Warszawie jako delegat i zostaje jej pierwszym prezesem w Krakowie - 1921 bierze czynny udział w III powstaniu górnośląskim - 1921 rozpoczyna pracę dziennikarską, najpierw w „Głosie Narodu”, potem „Goniec Krakowski”, równocześnie redaguje „Wieniec i Pszczółkę” – ludowy tygodnik dla wsi - szybko zdobywa uznanie i miejsce w redakcjach, zostaje korespondentem lwowskiego „Słowa Polskiego”, „Gazety Warszawskiej”, „Kuriera poznańskiego”, „Słowa pomorskiego” w Toruniu. - Pierwsze artykuły w „Przeglądzie Wszechpolskim” Stanisława Kozickiego i „Myśli Narodowej” Zygmunta Wasilewskiego. - 1925 pracuje w „Gońcu Śląskim” - 1926 – powraca do Krakowa – zakłada tygodnik polityczny „Trybuna narodowa”, w tym czasie przenosi się do Lwowa i zostaje redaktorem „Słowa Polskiego” - 1928 – otrzymuje tytuł doktora filozofii na UJ za pracę „Przegląd Wszechpolski 1895-1905” - 1928 – zostaje prezesem Obozu Wielkiej Polski w Małopolsce Wschodniej - ze „Słowa Polskiego” przechodzi do „Kuriera Lwowskiego” - w tym czasie 2 razy aresztowany za działalność polityczną i w związku z tym zostaje wybrany prezesem stowarzyszenia tzw. Brygidkarzy tj. działaczy narodowych aresztowanych za akcje polityczne we Lwowie - 1930/1931 – służba wojskowa w Sremie (poznańskie) – podporucznik - marzec 1935 – na tle zarysowujących się różnic między starszym a młodszym pokoleniem Obozu Narodowego, szczególnie między Stronnictwem Narodowym a Obozem Wielkiej Polski opuszcza szeregi OWP jako pierwszy secesjonista - kwiecień 1935 – powstaje Obóz Narodowo-Radykalny z Janem Mosdorfem, a w maju opuszczają Stronnictwo Narodowe młodzi posłowie skupiając się w Związku Młodych Narodowców w ramach którego działa Hrabyk, zakłada we Lwowie tygodnik „Akcja Narodowa” - grudzień 1935 – redaktor naczelny lwowskiego „Dziennika Polskiego” - 1937 powołany na stanowisko redaktora politycznego warszawskiego „Kuriera Porannego”, pracuje tam aż do wojny - 1939 tuż przed wojną otrzymuje za swą działalność Złoty Krzyż Zasługi

Wojna - opuszcza Warszawę i udaje się do Lwowa, tam redaguje „Dziennik Polski” aż do wkroczenia sowietów - potem wraca do Warszawy i do 1941 redaguje „Słowo Polskie” - walczył z Niemcami od 10.1941, pseud. „Szprewa”, stanowisko – dowódca plutonu - 1942 – zakłada „Przegląd polityczny”, który zdobywa uznanie i zwraca uwagę wracającego do kraju Edwarda Rydza-Śmigłego – nawiązuje współpracę i „Przegląd Polityczny” staję się oficjalnym organem Obozu Polski Walczącej. - Ma w tym czasie pseudonimy: Andrzej, Paulina, Stanisław Twardzic - W czasie konspiracji pisze książki polityczne, czuwa nad stroną redakcyjną i ideową całej prasy OPW. - Bierze udział w powstaniu warszawskim gdzie redaguje m.in. „Żołnierza Starego Miasta”. Żona, Józefa, wywieziona na przymusowe roboty po powstaniu. - Po powstaniu ucieka do Krakowa, nie udaje mu się wznowić prasy OPW, przed wejściem sowietów ucieka do Niemiec jako Aleksander Kazimierski (robotnik), po wyzwoleniu Braunschweigu przez amerykanów pełni obowiązki komendanta obozu wysiedlonych - 1945 – udaje się do Frankfurtu – zakłada Syndykat Dziennikarzy Polskich w Niemczech - 1949 – opuszcza Niemcy, udaje się do USA, zostaje prezesem koła byłych żołnierzy AK w NY, organizuje Ligę Niepodległości Polskiej - 1953-1955 członek Rady Jedności Narodowej w USA 1957 – wydaje książkę „Kraj i emigracja” określając stosunek emigracji do kraju