Kasprowy Wierch
Z Wikipedii
Współrzędne: zobacz na mapie
Kasprowy Wierch | |
Kasprowy Wierch - obserwatorium meteorologiczne |
|
Państwo | Polska, Słowacja |
Pasmo | Tatry, Karpaty |
Wysokość | 1 987 m n.p.m. |
Szerokość geograficzna | 49°13' 554'' N |
Długość geograficzna | 19°58' 53'' E |
Data zdobycia | 1890 |
Zdobyta przez | pierwsze zimowe wejście turystyczne Klemens Bachleda, Karol Potkański |
Kasprowy Wierch (słow. Kasprov vrch) szczyt w Tatrach Zachodnich o wysokości 1987 m n.p.m. Góruje nad dolinami: Bystrej, Suchej Wody Gąsienicowej i Doliną Cichą (słow. Tichá Dolina). Zbudowany jest ze skał krystalicznych, mimo położenia w młodszej części Tatr zbudowanych ze skał osadowych. Szczyt położony jest w głównej grani Tatr pomiędzy Beskidem (oddziela je Sucha Przełęcz słow. Suché sedlo) i Pośrednim Goryczkowym (oddziela je Goryczkowa Przełęcz nad Zakosy).
Nazwa pochodzi od leżącej u podnóży szczytu Hali Kasprowej, a ta z kolei od imienia jej pierwszego użytkownika - Kaspra.
Od około 1910 Kasprowy Wierch stał się popularny wśród narciarzy.
W latach 1935-1936 zbudowano w ciągu 8 miesięcy(!) kolejkę linową z Kuźnic. Na zboczach Kasprowego Wierchu zbudowano także dwa wyciągi krzesełkowe (z Doliny Gąsienicowej w 1961 – 1962, w miejscu wyciągu saniowego z 1938 r.; z Doliny Goryczkowej w 1967 – 1969) i poprowadzono kilka narciarskich tras zjazdowych (nartostrady do Doliny Goryczkowej i Gąsienicowej). W roku 1938 zbudowano obserwatorium meteorologiczne i astronomiczne. Jest to najwyżej położony budynek w Polsce, obecnie Obserwatorium Meteorologiczne IMiGW.
Znajduje się tutaj węzeł szlaków turystycznych:
- - zielony do Kuźnic przez Myślenickie Turnie(2.15 godz.)
- - żółty do Schroniska Murowaniec na Dolinie Gąsienicowej (50 min.)
- - czerwony w kierunku wschodnim na Świnicę (1.50 godz.)
- - czerwony w kierunku zachodnim, granią na przełęcz Pod Kopą Kondracką (1.50 godz.)
Sucha Przełęcz jest dostępna od strony polskiej i słowackiej, jednak wejście na Kasprowy Wierch jest możliwe tylko szlakami turystycznymi znajdującymi się w polskiej części Tatr.
Pierwsze, odnotowane zimowe wejścia turystyczne: Klemens Bachleda (Klimek) i Karol Potkański ok. 1890.