Karabin maszynowy MG3
Z Wikipedii
Maschinengewehr 3 (MG3) | |
Dane podstawowe | |
Państwo | Niemcy |
Rodzaj | uniwersalny karabin maszynowy |
Historia | |
Prototypy | lata 60. XX wieku |
Produkcja seryjna | 1968 - do chwili obecnej |
Wyprodukowano | ponad 180 000 egz. (do 1993 roku) |
Dane techniczne | |
Kaliber | 7,62 mm |
Nabój | 7,62 x 51 mm NATO |
Wymiary | |
Długość | 1225 mm (z kolbą) 1097 mm (bez kolby) |
Długość lufy | 531 mm (bez komory ryglowej) 565 mm (z komorą ryglową) |
Długość linii celowniczej | 430 mm |
Masa | |
broni | 27,05 kg (na podstawie trójnożnej) |
karabinu właściwego | 11,05 kg |
Inne | |
Prędkość pocz. pocisku | ~820 m/s |
Szybkostrzelność teoretyczna | 700 lub 1100 strz./min |
Zasięg skuteczny | 800 m (z dwójnogu) 2200 m (z trójnogu) |
MG3 - niemiecki uniwersalny karabin maszynowy produkowany przez firmę Rheinmetall Gmbh z Ratingen. Jest to wersja ukm-u MG 42 przystosowana do zasilania nabojem 7,62 x 51 mm NATO. Używany przez armie ponad 30 państw.
[edytuj] Historia
Pod koniec lat 50. XX wieku niemiecka armia (Bundeswehra) zamówiła w firmie Rheinmetall Gmbh uniwersalne karabiny maszynowe. Nowa broń miał być wersją pochodzącego z lat 30. ukm-u MG 42. Ponieważ oryginalna dokumentacja produkcyjna tej broni została zniszczona konieczne było jej odtworzenie na podstawie pomiarów MG 42 wyprodukowanych przed 1945 rokiem.
Produkcję MG1 rozpoczęto w 1958 roku. Jedyną różnicą pomiędzy tą bronią, a MG 42 ostatnich serii produkcyjnych było zastosowanie kolby z tworzywa sztucznego w miejsce kolby drewnianej. Produkcja pierwszej wersji MG1 trwała bardzo krótko ponieważ jeszcze w 1958 roku została ona zastąpiona wersją MG1A1 (spotykana także nazwa MG 42/58) wyposażoną w nową lufę o chromowanym przewodzie i przyrządy celownicze. Wersje MG1 i MG1A1 były zasilane nabojem 7,92 x 57 mm Mauser.
W 1959 roku powstała wersja MG1A2 (MG 42/59). Nowa wersja mogła być wyposażana w zamek V950 o zwiększonej masie (950 g zamiast 550 g zamka V550) dzięki czemu szybkostrzelność teoretyczna spadła do 900 strz./min. Zastosowanie nowego zamka wymusiło skonstruowanie nowego zderzaka zamka (typ N). Jednocześnie oba zamki lekki i ciężki wyposażono w sprężynowy opóźniacz montowany w trzonie zamkowym. Po obróceniu opóźniacza o 180 stopni możliwe było zmniejszenie szybkostrzelności MG1 do poziomu 600-700 strz./min.
Wersja MG1A2 była pierwszą przystosowaną do zasilania nabojem 7,62 x 51 mm NATO. Zastosowanie nowego naboju wymusiło przekonstruowanie mechanizmu przesuwu taśmy i przystosowanie go do współpracy z nową niemiecką taśmą segmentową DM1 i amerykańską taśmą rozsypną M13. Zmieniono także konstrukcję celownika przystosowując jego nastawy do parametrów balistycznych pocisku nowego naboju.
W następnych latach powstałą nowa wersja MG1A3 w której udoskonalono konstrukcję zamka, uproszczono urządzenie wylotowe i dwójnóg, a także zwiększono okno wyrzutowe łusek. W latach 60. prawa do produkcji licencyjnej tej broni zakupiły Włochy i Hiszpania (MG1A2) i Pakistan (MG1A3). Zmodernizowano także część wyprodukowanych MG1 i MG1A1 przystosowując je do zasilania amunicją 7,62 mm. Zmodernizowane karabiny maszynowe otrzymały oznaczenie MG2.
W 1968 roku rozpoczęto produkcję karabinu maszynowego MG3. Była to wersja ukm-u MG1A3. Nowy km został przystosowany do zasilania nową taśmą rozsypna DM6 (zachowano możliwość zasilania przy pomocy taśm DM1 i M13). MG3 został wyposażony w celownik przeciwlotniczy oraz nowy typ zasobnika na taśmę. Udoskonalono także konstrukcję donośnika przesuwakowego.
W następnych latach MG3 wyparł z uzbrojenia karabiny maszynowe MG1 i MG2 z uzbrojenia Bundeswehry (starsze wersje są nadal używane przez inne armie np. armia włoska używa do dziś MG1A2). MG3 został także przyjęty do uzbrojenia ponad 30 armii świata, a produkowany jest poza Niemcami także w Iranie, Grecji i Turcji.
Od 2001 roku ukm MG3 znajduje się na uzbrojeniu Wojska Polskiego. 256 tych karabinów maszynowych stanowi uzbrojenie 128 czołgów Leopard 2 10 Brygady Kawalerii Pancernej
[edytuj] Opis konstrukcji
MG3 jest zespołową bronią samoczynną. Zasada działania oparta o krótki odrzut lufy. Rolę rygli pełnią rolki rozchylne umieszczone w dwuczęściowym zamku. Mechanizm spustowy umożliwia tylko ogień ciągły. Mechanizm uderzeniowy, bijnikowy (rolę bijnika spełnia trzon zaporowy zamka). Zasilanie taśmowe, lewostronne. Taśma rozsypna DM6. Jeśli broń jest używana jako rkm taśma o pojemności 100 naboi jest umieszczona w bębnowym pojemniku z tworzywa sztucznego, mocowanym do zaczepów z lewej strony komory zamkowej. Karabin posiada lufę szybkowymienną zakończoną wielofunkcyjnym urządzeniem wylotowym pełniącym rolę tłumika płomieni i odrzutnika. Przyrządy celownicze składają się z muszki stałej i celownika krzywiznowego (nastawy 200-1200 m). Przed celownikiem krzywiznowym umieszczony jest składany celownik do strzelań przeciwlotniczych.
[edytuj] Bibliografia
1. Stanisław Kochański, Broń strzelecka lat osiemdziesiątych, Bellona 1991. ISBN 83-11-07784-3
2. Tomasz Nowakowski, MG-42 i jego następcy (II), Nowa Technika Wojskowa 6/93 ISSN 1230-1655
3. Józef Gacek, Przemysław Kupidura, Ryszard Woźniak, Mirosław Zahor, Współczesne karabiny maszynowe na 7,62x51 mm nabój NATO cz. II, Nowa Technika Wojskowa 9/99. ISSN 1230-1655