Karabin SIG 510
Z Wikipedii
| SIG 510 | |
 |
|
| SIG 510-4 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | Szwajcaria |
| Producent | Schweizerische Industrie Gesselschaft (SIG |
| Rodzaj | karabin automatyczny |
| Historia | |
| Prototypy | 1955 - 1957 |
| Produkcja seryjna | 1957 - 1985 |
| Wyprodukowano | ok. 700 000 egz. |
| Dane techniczne | |
| Kaliber | 7,5 mm (SIG 510-1) 7,62 mm (SIG 510-4) |
| Nabój | 7,5 x 55 mm GP11 (SIG 510-1) 7,62 x 51 mm NATO (SIG 510-4) |
| Magazynek | 24 nab. (SIG 510-1) 20 nab. (SIG 510-4) |
| Wymiary | |
| Długość | 1100 mm (SIG 510-1) 1015 mm (SIG 510-4) |
| Długość lufy | 609 mm (SIG 510-1) 505 mm (SIG 510-4) |
| Długość linii celowniczej | 635 mm (SIG 510-1) 540 mm (SIG 510-4) |
| Masa | |
| broni | 5,95/6,59 kg (SIG 510-1 niezaładowany/załadowany) 4,55/5,03 kg (SIG 510-4 niezaładowany/załadowany) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku | 750 m/s (SIG 510-1) 820 m/s (SIG 510-4) |
| Szybkostrzelność teoretyczna | 500 strz/min (SIG 510-1) 550 strz/min (SIG 510-4) |
SIG 510 - (M57, Fusil d'Assault Mle 57, Sturmgewehr 57) szwajcarski karabin automatyczny firmy Schweizerische Industrie Gesselschaft (SIG). Produkowany do 1985 roku przez wiele lat był przepisowym karabinem żołnierzy szwajcarskich.
Spis treści |
[edytuj] Historia konstrukcji
W połowie lat 50. w szwajcarskich zakładach SIG rozpoczęto prace nad karabinem automatycznym. Szefem zespołu konstruktorów był Rudolf Amsler. Zaprojektowany karabin oznaczony AM 55 (stosowano też oznaczenie SIG 510-0) był wzorowany na niemieckim eksperymentalnym StG45(M).
Nowy karabin po badaniach wojskowych został przyjęty do uzbrojenia armii szwajcarskiej w 1957. Ponieważ w Szwajcarii jest kilka języków urzędowych, karabin otrzymał oficjalną nazwę w każdym z nich (M57, Fusil d'Assault Mle 57, Sturmgewehr 57). Karabin strzelał przepisową szwajcarską amunicją 7,5 x 55 mm GP11.
W następnych latach opracowano wersje w innych kalibrach, przeznaczone na eksport, ale w większych ilościach wyprodukowano tylko wersję SIG 510-4 kalibru 7,62 x 51 mm NATO, która była eksportowana do Chile (ok. 15 000 egz.) i Boliwii (ok. 5000 egz.).
Decyzję o zakończeniu produkcji karabinu SIG 510 podjęto w 1983. Ostatnie egzemplarze zostały wyprodukowane w 1985. Ocenia się, że wyprodukowano około 585 000 karabinów Stg 55, oraz ok. 100 000 karabinów SIG 510 w innych wersjach. W armii szwajcarskiej został on zastąpiony przez karabin SIG 550.
[edytuj] Wersje
- AM 55 - (SIG 510-0) prototyp
- SIG 510-1 - (M57, Fusil d'Assault Mle 57, Sturmgewehr 57) wersja seryjna kalibru 7,5 x 55 mm. Przez wiele lat przepisowy karabin armii szwajcarskiej.
- SIG 510-2 - wersja o zmniejszonej masie. Nie produkowana seryjnie.
- SIG 510-3 - wersja kalibru 7,62 x 43 mm. Wyprodukowany w krótkiej serii.
- SIG 510-4 - wersja kalibru 7,62 x 51 mm NATO. Nieco lżejsza od Stg 57. Łoże i kolba drewniane. Broń miała dwójnóg umieszczony za podstawą muszki, składany do tyłu. Przyrządy celownicze nieskładane o nastawach 100-600m. Karabin SIG 510-4 nie posiadał spustu zimowego. Zasilanie z magazynka pudełkowego na 20 naboi.
- American Match Target (AMT) - sportowy karabin samopowtarzalny produkowany na rynek amerykański.
[edytuj] Opis konstrukcji
Karabin automatyczny Stg 57 był bronią samoczynno-samopowtarzalną. Automatyka broni działała na zasadzie odrzutu zamka półswobodnego hamowanego dwiema rolkami. Broń strzelała z zamka zamkniętego. Mechanizm spustowy z możliwością strzelania ogniem pojedynczym i seriami. Dźwignia przełącznika rodzaju ognia, pełniąca także funkcję dźwigni bezpiecznika, po lewej stronie broni nad chwytem pistoletowym. Broń wyposażona była w tzw. spust zimowy ułatwiający strzelanie w rękawicach. Zasilanie z pudełkowych magazynków o pojemności 24 naboje. Przyrządy celownicze były umieszczone na wysokich, składanych podstawach, składały się z prostokątnej muszki i celownika przeziernikowego o nastawach od 100 do 650 m. Lufa zakończona tłumikiem płomieni, pełniącym także funkcję hamulca wylotowego. Za tłumikiem płomieni dwa pierścienie prowadzące dla granatów nasadkowych. Krótkie łoże i chwyt pistoletowy wykonane z tworzywa sztucznego. Kolba stała wykonana z twardej gumy. Przed łożem lub do zakończenia osłony lufy zamocowany składany dwójnóg.
[edytuj] Bibliografia
- Stanisław Kochański, Broń strzelecka lat osiemdziesiątych, Bellona 1991. ISBN 83-11-07784-3
- Ireneusz Chloupek, Karabiny szturmowe SIG cz. 1, Nowa Technika Wojskowa 10/2002. ISSN 1230-1655
