Kalchu
Z Wikipedii
Kalchu (biblijne Kalach) Nimrud, starożytne miasto asyryjskie położone w miejscu współczesnego Tell Nimrud leżącego na wschodnim brzegu Tygrysu na południe od Mosulu. Według biblijnej tradycji miasto zostało założone przez Nimroda, wnuka syna Noego, Chama. W połowie 13 stulecia p.n.e. zostało ponownie ufundowane przez asyryjskiego króla, Salmanasara I. W okresie średnioasyryjskim miasto było jednym z centrów administracyjnych państwa. Król Aszurnasirpal II wybrał Kalchu na nową stolicę Asyrii, którą pozostał prawie do najazdu Medów w 614-612 p.n.e., tracąc wcześniej na znaczeniu na rzecz Dur-Szarrukin i Niniwy.
Król Aszurnasirpal II wybudował 8 kilometrową linię murów, które otaczały prawie 200 hektarów powierzchni. Miasto miało kształt czworoboku. W południowo-wschodniej części miasta znajdowała się twierdza ze świątyniami i pałacem królewskim. Wzniesiono tam ziggurat boga Ninurty - patrona miasta. Na południe od tej budowli wznosiła się wspaniała budowla tzw. Pałac Północno-Zachodni, którego ściany wyłożone były blokami z reliefami przedstawiającymi wyprawy wojenne i polowania.
Wykopaliska archeologiczne na wzgórzu Tell Nimrud zpoczątkował w latach 1845-1851 Austen Henry Layard, który błędnie zinterpretował znalezisko jako pozostałość po Niniwie. Brytyjskimi misjami kierowali Max Mallowan w latach 1949-57 i David Oates w latach 1958-62.
Od 1971 w Nimrud/Kalchu wykopaliska rozpoczęła polska misja archeologiczna pod kierunkiem Janusza Meuszyńskiego i Ryszarda Sobolewskiego. W trakcie wykopalisk prowadzonych przez archeologów irackich w 1989 odkryto kilka grobów królowych asyryjskich: Yaba, Banitu i Atalia.
