Kain i Abel
Z Wikipedii
Kain i Abel - biblijni synowie Adama i Ewy. Przypowieść o Kainie i Ablu pojawia się w Księdze Rodzaju.
Kain (hebr. קַיִן) był wbrew temu co zwykło się o nim mówić przyrodnim, nie zaś rodzonym bratem Abla. Sprawcą tego zamieszania był Samael (hebrajski demon będący utożsamiany z rajskim wężem), który uwiódł Ewę płodząc z nią syna- Kaina. Wiedza ta pozwala nam rozważać jego (Kaina) postępek z zupełnie nowej perspektywy. Jak wiemy zabił on Abla (הֶבֶל) z zazdrości o przychylność ojca i łaskawość Boga. Kain był rolnikiem, a Abel - pasterzem. Kiedy Bóg nie przyjął ofiary Kaina, a przyjął ofiarę Abla, Kaina opanował gniew i zamordował brata. Został za to wygnany i naznaczony piętnem, które jednak również chroniło go, bowiem Bóg obiecał, że każdy kto podniesie rękę na Kaina, poniesie siedmiokrotną karę. Ukarany Kain osiadł w kraju Nod, na wschód od Edenu, gdzie zbudował miasto, które nazwał Henoch na cześć swojego syna Henocha.
W II wieku naszej ery istniała sekta gnostyków nazywająca się kainitami, która miała czcić Kaina i sodomitów (Sodoma i Gomora).