John Ruiz

Z Wikipedii

John Ruiz (ur. 4 stycznia 1972 w Methuen, stan Massachusetts), bokser amerykański, pochodzenia portorykańskiego, zawodowy mistrz świata federacji WBA w wadze ciężkiej.

Jako amator startował na mistrzostwach świata w Sydney (1991), dotarł do ćwierćfinału kategorii półciężkiej, gdzie przegrał z reprezentantem ZSRR Andriejem Kurniawką. Nie zdołał zakwalifikować się do ekipy olimpijskiej rok później i zdecydował się na rozpoczęcie kariery zawodowej. Debiutował na ringu zawodowym 20 sierpnia 1992, pokonując Kevina Parkera.

Dwukrotnie zdobył tytuł mistrza świata federacji WBA (World Boxing Association) w kategorii ciężkiej. W 1999 był oficjalnym pretendentem federacji do walki z mistrzem świata Lennoxem Lewisem, ale ten odmówił walki z Ruizem, argumentując, że nie jest on najsilniejszym z potencjalnych rywali. Bez porozumienia z federacją Lewis zmierzył się z Michaelem Grantem w kwietniu 2000, co WBA uznało za równoznaczne ze zrzeczeniem się tytułu mistrzowskiego. W celu wskazania nowego mistrza wyznaczono walkę Ruiza z Evanderem Holyfieldem; Holyfield wygrał walkę na punkty, ale 3 marca 2001 Ruiz zrewanżował się i zdobył pas mistrzowski.

Jako pierwszy w historii mistrz świata w wadze ciężkiej pochodzenia latynoskiego Ruiz został w 2001 przyjęty przez prezydenta USA George W. Busha. Skutecznie bronił tytułu dwa razy - zremisował kolejną walkę z Holyfieldem oraz pokonał Kanadyjczyka Kirka Johnsona (przez dyskwalifikację). Niemal dokładnie w drugą rocznicę zdobycia tytułu mistrza świata - 1 marca 2003 - Ruiz mistrzowski pas utracił, przegrywając na punkty z Royem Jonesem Juniorem.

Wkrótce jednak tytuł odzyskał, kolejny raz w nietypowych okolicznościach. Roy Jones nie przystąpił do walki z pretendentem Witalijem Kliczko i federacja WBA postanowiła zorganizować walkę o tymczasowy tytuł, którego zdobywca mógłby w dalszej kolejności zmierzyć się z Jonesem. Kliczko odmówił pojedynku ze wskazanym przez federację Hasimem Rahmanem, wskazując, że nie interesuje go tytuł tymczasowy. Na walkę z Rahmanem nie zdecydował się również kolejny na liście pretendentów, David Tua. Wyzwanie przyjął dopiero zdetronizowany mistrz Ruiz i 13 grudnia 2003 wygrał walkę. Tym samym przypadł Ruizowi pierwszy w historii WBA tymczasowy tytuł mistrzowski, który niebawem zyskał pełnoprawny status (20 lutego 2004), po oficjalnej rezygnacji Jonesa (który przeszedł do lżejszej kategorii).

17 kwietnia 2004 w nowojorskiej Madison Square Garden John Ruiz obronił tytuł mistrza świata, pokonując Portorykańczyka Fresa Oquendo; po raz pierwszy w historii o tytuł zawodowego mistrza świata w kategorii ciężkiej walczyło dwóch bokserów pochodzących z Puerto Rico. W listopadzie 2004 kolejnym rywalem Ruiza w walce o pas mistrzowski był Andrzej Gołota - 13 listopada w Nowym Jorku Ruiz pokonał Gołotę na punkty.

1 maja 2005 przegrał na punkty z Jamesem Toneyem, jednak walka została uznana za nieodbytą z powodu wykrycia w organizmie Toneya niedozwolonych substancji. 17 grudnia 2005 w Berlinie Ruiz przegrał z Rosjaninem Nikołajem Wałujewem, tracąc tytuł mistrzowski.