Jean de Lauzon

Z Wikipedii

Jean de Lauzon (1584-1666) – gubernator generalny Nowej Francji w latach 1651-1656.

Pojawiając się w kolonii 17 stycznia 1651 zastał ją w opłakanym stanie. Uciążliwa wojna z plemieniem Irokezów osłabiła siły i tak wątłej społeczności. Jean de Lauzon znalazł się w pozycji administratora pozbawionego sojuszników. Plemię indiańskie Huron, zdziesiątkowane w czasie walk z Irokezami, nie było w stanie dostarczyć pomocy. Inni sojusznicy – plemię Algolkin, także nie kwapiło się do zaangażowania zbrojnego po stronie kolonii. Jean de Lauzon spośród kolonistów zwerbował 102 mężczyzn, którzy wraz z weteranami poprzedniej wojny stanowili siłę zbrojną kolonii. Najważniejszymi dokonaniami de Lauzona była rozbudowa miast Quebec i Montreal, pokojowe negocjacje z Irokezami i otwarcie misji jezuickich wśród Onondagów. W 1656, przed zakończeniem swej drugiej kadencji, Jean de Lauzon został odwołany ze stanowiska i opuścił Kanadę na zawsze. W Nowej Francji pozostali dwaj jego synowie, którym nadano olbrzymie senioraty.

Gubernatorzy Nowej Francji

Samuel de Champlain • Charles de Montmagny • Louis d'Ailleboust de Coulonge • Jean de Lauzon • Pierre de Voyer d'Argenson • Pierre Du Bois d'Avaugour • Augustin de Saffray de Mézy • Daniel de Rémy • Louis de Buade de Frontenac • Joseph-Antoine Lefebvre de La Barre • Jacques-René de Brisay • Louis-Hector de Callière • Philippe de Vaudreuil • Charles de la Boische • René-Michel Barrin • Jacques-Pierre de Taffanel • Ange Duquesne-Menneville • Pierre-François de Rigaud