Próg wyborczy
Z Wikipedii
Próg wyborczy zwany również klauzulą zaporową - minimalny procent poparcia wyborców uprawniający komitet wyborczy do uczestniczenia w rozdziale mandatów.
Występuje w proporcjonalnych systemach wyborczych. W Polsce wprowadzony w 1993 r. w wyborach do Sejmu, od 1998 także w wyborach samorządowych.
Jednym z najważniejszych celów wprowadzenia progu wyborczego do ordynacji wyborczej było uniemożliwienie uzyskania mandatów przez ugrupowania marginalne, a co za tym idzie zapobieżenie rozdrobnieniu politycznemu w parlamencie. W wyborach w 1991 do Sejmu weszli kandydaci 29 ugrupowań (przy czym 11 spośród nich uzyskało po 1 mandacie); w wyborach do Bundestagu w 1949 r. mandaty uzyskało 11 partii.
Obecnie w Polsce w wyborach do Sejmu stosuje się (w skali kraju) próg 5% głosów dla partii i dla komitetów wyborczych wyborców oraz 8% dla koalicji partii. W wyborach samorządowych w 1998 i 2002 próg wynosił 5% głosów (w skali danej rady); dotyczy to wyborów do sejmików województw, rad powiatów i rad miejskich w miastach na prawach powiatów.
Nowelizacja Ordynacji wyborczej do rad gmin, rad powiatów i sejmików województw wprowadziła instytucję grupowania list w wyborach do wszytskich rad, z wyłączeniem rad gmin liczących do 20 tys. mieszkańców (w tych ostatnich wybory są pzeprowadzane według zasady względnej większości głosów). Grupa list uczestniczy w podziale mandatów, jeśli na listy zgrupowanych komitetów wyborczych oddano łącznie co najmniej 10% głosów (15% w przypadku wyborów do sejmików); zgrupowane listy muszą uzyskać 5% głosów, by zostać dopuszczone do podziału mandatów przyznanych grupie.
