Ieoh Ming Pei
Z Wikipedii
| Chińskie nazwisko i imię | |
| Hanyu Pinyin | Bèi Yùmíng |
| Wade-Giles | Pei Yü-ming |
| Spolszczenia | brak; pisownia angielska oparta na wymowie kantońskiej |
| Znaki trad. | 貝聿銘 |
| Znaki upr. | 贝聿铭 |
Ieoh Ming Pei (ur. 26 kwietnia 1917 w Kantonie w Chinach) - amerykański architekt modernistyczny i postmodernistyczny chińskiego pochodzenia, laureat Nagrody Pritzkera.
Pei uczył się w Hongkongu, a w wieku 17 lat wyjechał do USA studiować architekturę. Tytuł bakałarza uzyskał na Massachusetts Institute of Technology w 1940, a w 1946 ukończył studia na Uniwersytecie Harvarda u Waltera Gropiusa. W 1954 został obywatelem USA.
Pei założył w 1955 własne biuro architektoniczne pod nazwą I. M. Pei & Partners, które w 1989 zmieniło nazwę na Pei Cobb Freed & Partners, honorując dwóch głównych partnerów Jamesa Freeda (zm. 2005) i Henry'ego Cobba.
Dwaj synowie Peia, Chien Chung (Didi) Pei i Li Chung (Sandi) Pei są również architektami.
[edytuj] Ważniejsze dzieła
- National Center for Atmospheric Research w Boulder w stanie Kolorado, 1961-1967
- 50 wież kontroli lotów na różnych lotniskach w USA, 1968-1972
- ratusz w Dallas , 1972
- John Hancock Tower w Bostonie, 1976
- Bank of China Tower w Hongkongu, 1982-1990
- Piramida na dziedzińcu Luwru w Paryżu, 1989
- Rock and Roll Hall of Fame w Cleveland, 1995
