Herod I Wielki
Z Wikipedii
Herod I Wielki (Herodes Magnus) (ur. 73 lub w 72 roku p.n.e., zm. 4 roku p.n.e.) - syn Idumejczyka Antypatra i Nabatejki Kypros. Od roku 47 p.n.e. był namiestnikiem Galilei mianowanym przez swojego ojca, a od 46 r. p.n.e. namiestnikiem Celesyrii i Samarii z ręki Sekstusa Cezara. W latach 39 - 4 p.n.e. król Judei z łaski Rzymu.
Spis treści |
[edytuj] Wywód przodków
| 4. Antypas |
||||||
| 2. Antypater |
||||||
| 5. NN |
||||||
| 1. Herod Wielki |
||||||
| 6. NN | ||||||
| 3. Kypros |
||||||
| 7. NN | ||||||
[edytuj] Biografia
Pod koniec 40 p.n.e. decyzją senatu rzymskiego został mianowany królem Judei. W konflikcie między Oktawianem i Antoniuszem wziął stronę tego drugiego, ale po jego klęsce pod Akcjum ukorzył się przed Oktawianem, który potwierdził jego władzę w Judei i oddał Herodowi ziemie zagarnięte wcześniej przez Kleopatrę. W latach 20. I wieku p.n.e. królestwo Heroda obejmowało, prócz Palestyny, też część dzisiejszej Jordanii, Libanu i Syrii. Sprawny władca i zarządca, znany z zainicjowania budowy wielu monumentalnych budowli (m.in. port w Cezarei, twierdza Antonia widoczna z Via Dolorosa oraz rozbudowa Drugiej Świątyni w Jeruzalem).
W tradycji chrześcijańskiej przedstawiony został jako tyran pragnący zgładzić Jezusa, który miał dokonać tzw. rzezi niewiniątek, jednakże istnieją wątpliwości co do zgodności z prawdą tych przekazów. Wydarzenia te zostały opisane jedynie w Ewangelii św. Mateusza, natomiast nie wspominają o tym pozostałe Ewangelie Nowego Testamentu ani wczesne apokryfy, jak również źródła historyczne, głównie pisma Józefa Flawiusza, opisującego epokę rządów Heroda z pozycji mu nieprzychylnych. Wiadomo jednak, że pod koniec życia Herod dopuścił się wielu mordów, poszukując rzeczywistych lub domniemanych spisków mogących pozbawić go władzy, m.in. zamordował swojego pierworodnego syna Antypatra (z pierwszej żony Doris). Zabił też jedną ze swoich żon oraz jej synów, brata i matkę, którą wydał na śmierć głodową w więzieniu. Współcześnie ocenia się, że okrucieństwo Heroda pod koniec życia wynikało po części z choroby umysłowej wywołanej przez chorobę nerek, z powodu której w końcu zmarł w męczarniach.
[edytuj] Data śmierci
Najczęściej podaje się, że Herod Wielki zmarł w 4 p.n.e.[1]. Pojawiła się jednak hipoteza, nie ciesząca się większą popularnością, że zmarł w grudniu 5 p.n.e.[2]
[edytuj] Żony
- Doris z Idumei, siostra Teudiona; rozstał się z nią w 42 p.n.e.
- od wiosny 37 p.n.e. Mariamme (I), córka Aleksandra Hasmonejczyka; zamordowana w 29 p.n.e.
- Mariamme (II), córka Szymona ben-Boetosa, arcykapłana
- Maltake, Samarytanka, zm. 4 p.n.e.
- Kleopatra z Jerozolimy
- nieznana z imienia córka Fazaela
- nieznana z imienia córka Józefa, stryja Heroda Wielkiego
- Pallas
- Fedra
- Elpis
[edytuj] Potomstwo
Z małżeństwa z Doris:
- Antypater
Z małżeństwa z Mariamme (I):
- Aleksander, zm. zimą 7/6 p.n.e.
- Arystobul, zm. zimą 7/6 p.n.e.
- nieznany z imienia syn, zm. przed 18 p.n.e.
- Salampsjo, żona Fazaela, bratanka Heroda Wielkiego
- Kypros, żona Antypatra syna Kostobara
Z małżeństwa z Mariamme (II):
- Herod Filip, pierwszy mąż Herodiady
Z małżeństwa z Maltake:
- Herod Archelaos
- Herod Antypas
- Olimpias, żona Józefa, bratanka Heroda Wielkiego
Z małżeństwa z Kleopatrą:
Z małżeństwa z Pallas:
- Fazael
Z małżeństwa z Fedrą:
- Roksana, żona jednego z synów Ferorasa
Z małżeństwa z Elpis:
- Salome, żona jednego z synów Ferorasa.
Małżeństwa z córką Józefa i córką Fazaela pozostały bezdzietne.
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Bibliografia
- Bosak Cz. P., Postacie Nowego Testamentu. Słownik-konkordacja, Poznań-Pelplin 1996, s. 166-167.
[edytuj] Przypisy
