Grzegorz Cudotwórca
Z Wikipedii
Św. Grzegorz Cudotwórca (gr. Thaumaturgos, ur. ok. 213 - zm. 273), jeden z Ojców Kościoła, któremu przypisuje się ważny udział w budowie Kościoła i zwiększenie jego znaczenia.
Urodził się w Neocezarei, w Poncie (Azja Mniejsza) jako Teodor i prawdopodobnie pochodził z znamienitej, chociaż pogańskiej rodziny. Po śmierci rodziców, kiedy miał 14 lat, wybrał się wraz z bratem z polecenia ich nauczyciela do Bejrutu, by studiować prawo, w jednej z najsławniejszych szkół prawa w świecie hellenistycznym. Odwiedzili też w Cezarei Palestyńskiej ich szwagra, który zajmował tam stanowisko rzymskiego gubernatora. W Cezarei Palestyńskiej, zetknęli się ze sławnym uczonym Orygenesem ze szkoły katechetycznej z Aleksandrii. Pod jego wpływem Teodor, po poznaniu nauk chrześcijańskich, porzucił pogaństwo, przyjął chrzest i imię Grzegorz. Przez ponad 7 lat Grzegorz studiował pod kierunkiem Orygenesa filozofię, a także teologię.
Już jako Grzegorz ok. roku 238 wrócił do rodzinnego miasta, gdzie został wyświęcony na biskupa Neocezarei. Miał wtedy ok. 40 lat i przewodniczył diecezji przez 30 lat. Uczestniczył w synodzie w Antiochii. Wg tradycji w dniu jego śmierci w Neocezarei było tylko 17 pogan, tylu ilu chrześcijan kiedy zaczynał posługę.
Do jego twórczości należą Mowa pochwalna na cześć Orygenesa i liczne pisma o treści teologicznej.
Według Grzegorza z Nyssy, który opisał życie Grzegorza Cudotwórcy, przed wyświęceniem na biskupa, przebywał przez pewien czas w odosobnieniu, gdzie miał widzenia Matki Bożej i św. Jana, który przekazał mu tekst wyznania wiary.
Zobacz też:
- Święta Makryna
- Grzegorz z Nyssy, Bazyli Wielki
