Grzegorz z Nyssy
Z Wikipedii
Grzegorz z Nyssy (ur. ok. 335 w Cezarei, Kapadocja - zm. po roku 394), jeden z ojców Kościoła, biskup.
Tradycja rodzinna (ojciec był rektorem szkoły) ukierunkowała go w czasie dzieciństwa na drogę nauki, a także głębokiego życia religijnego (obydwoje rodzice zostali wpisani do katalogu świętych; Grzegorz był młodszym bratem św. Bazylego i bratem św. Makryny Młodszej). Po śmierci żony, za namową swego brata Bazylego przyjął święcenia kapłańskie i poświęcił się życiu ascetycznemu. Wszechstronnie wykształcony Grzegorz stał się jednym z najwybitniejszych teologów tamtych czasów. Pozostawił po sobie bardzo bogatą spuściznę pisarską, na którą złożyły się rozprawy teologiczne zwalczające błędy arianizmu, komentarze do Pisma św., dzieła ascetyczne oraz wiele kazań i listów. Wstąpił do klasztoru nad Morzem Czarnym. W roku 371 został powołany na biskupa Nyssy. W roku 380 został wybrany metropolitą Sebasty.
Uczestniczył w soborze w Konstantynopolu (381), gdzie bronił nicejskiego wyznania wiary, przeciw arianom. Nazwali go tam "kolumną Kościoła".
Wraz z Bazylim Wielkim i Grzegorzem z Nazjanzu jest zaliczany do tzw. ojców kapadockich, trzech ojców Kościoła z IV wieku, którzy pochodzili z Kapadocji.
Jest autorem wyłożonego w Oratio catechetica magna pierwotnego systemu teologii chrześcijańskiej.
Ciekawostką jest, że jako jedyny z Ojców Kościoła utrzymywał, że Bóg nie mówił po hebrajsku.
Dzieła: O duszy i zmartwychwstaniu oraz Przeciwko przeznaczeniu.
