Gladiator (film)

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł dotyczy filmu. Zobacz też: gladiator - zapaśnik.

Gladiator
Plakat filmu
Oryginalny tytuł	Gladiator
Gatunek filmu	historyczny, kostiumowy, dramat
Kraj	Stany Zjednoczone
Data premiery	5 maja 2000
Czas trwania	155 min.
Reżyseria	Ridley Scott
Scenariusz	David Franzoni
Główne role	Russell Crowe Joaquin Phoenix Connie Nielsen Oliver Reed Richard Harris
Muzyka	Hans Zimmer
Zdjęcia	John Mathieson
Scenografia	Keith Pain, Jille Azis, Elli Griff, Sonja Klaus, Crispian Sallis, Arthur Max
Produkcja	Douglas Wick David Franzoni Branko Lustig
Dystrybucja	Dreamworks Universal Pictures
Budżet	103 000 000 USD
Język	angielski
Od lat	15
Nagrody	5 Oscarów za 2000 rok, BAFTA
Strona IMDb

Gladiator, film kostiumowy produkcji USA z 2000 roku, w reżyserii Ridleya Scotta.

[edytuj] Obsada

Russell Crowe - Maximus
Joaquin Phoenix - Kommodus
Connie Nielsen - Lucilla
Oliver Reed - Proximo
Richard Harris - Marek Aureliusz
Derek Jacobi - senator Gracchus
Djimon Hounsou - Juba
John Shrapnel - Gaius
Tomas Arana - Quintus
Spencer Treat Clark - Lucius
David Hemmings - Cassius

[edytuj] Nagrody i nominacje

Film zdobył Oscary, nagrodę BAFTA i Złoty Glob za najlepszy film, był też nominowany do nagrody Oscara w następujących kategoriach:

Najlepszy aktor drugoplanowy (Joaquin Phoenix)
Najlepsza scenografia
Najlepszy reżyser (Ridley Scott)
Najlepszy montaż
Najlepsza oryginalna muzyka
Najlepszy scenariusz

2001 Branko Lustig, Douglas Wick, David Franzoni Oscar za najlepszy film
2001 - Branko Lustig, Douglas Wick, David Franzoni BAFTA, za najlepszy film
2001 - Lisa Gerrard, Hans Zimmer BAFTA za najlepszą muzykę
2001 - John Mathieson BAFTA, za najlepsze zdjęcia
2001 - Russell Crowe, Oscar najlepszy aktor
2001 - Oscar za efekty wizualne
2001 - Oscar za dźwięk
2001 - Oscar za kostiumy

[edytuj] Fabuła

Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Maximus jest rzymskim generałem za czasów Marka Aureliusza (ok. roku 190) i dowodzi wyprawą przeciw Germanom. Wyprawa kończy się sukcesem. Cesarz chce przekazać imperium Maximusowi po swojej śmierci, ale zazdrosny syn Marka Aureliusza, Kommodus, zabija ojca (co jest niezgodne z prawdą historyczną), zanim ktokolwiek mógłby się dowiedzieć o testamencie cesarza. Kommodus ogłasza się nowym cesarzem i rozkazuje pretorianom zabić Maximusa i jego rodzinę.

Maximusowi udaje się uciec, ale gdy dociera do rodzinnego majątku, okazuje się, że żołnierze spalili dom i zamordowali jego żonę i dziecko. Na pogorzelisku, rozpaczającego Maximusa chwytają łowcy niewolników i sprzedają go właścicielowi gladiatorów. Maximus zostaje zmuszony do walki na arenie na śmierć i życie.

Maximus, jako sprawny żołnierz, dobrze radzi sobie na arenie i wkrótce trafia do Rzymu. Proximo, jego właściciel, radzi mu walczyć widowiskowo, a zdobędzie sławę i popularność gawiedzi, a być może uda mu się spotkać samego cesarza. Maximus przyjmuje te rady, gdyż pragnie zemścić się na Kommodusie.

W Rzymie talenty wojskowe Maximusa dają o sobie znać. Widowiskowe przedstawienie bitwy pod Zamą kończy się nieoczekiwanie - słabsza drużyna Maximusa, udająca Kartagińczyków, pokonuje rydwany gladiatorów udających Rzymian. Maximus zdobywa wielką popularność za swoją waleczność i Kommodus, pragnący zyskać przychylność tłumu, spotyka się z nim i dowiaduje się, że nieznajomy gladiator jest jego śmiertelnym wrogiem.

Maximus, wzorem Hamleta, waha się, czy zabić Kommodusa (nawet w samobójczym ataku), czy też czekać na lepszą okazję. Wkrótce cesarz organizuje Maximusowi coraz trudniejsze walki licząc, że w którejś wreszcie polegnie, ale ten dobrze sobie radzi. Wreszcie Maximus zdobywa popularność większą od cesarza. Kommodus postanawia pokonać niesportowo byłego generała na arenie, ale ta próba kończy się niepowodzeniem i obaj giną. Rzym ponownie staje się republiką (co również jest niezgodne z prawdą).