G-11
Z Wikipedii
G-11 | |
Dane podstawowe | |
Państwo | ZSRR |
Wytwórnia | |
Typ | wojskowy szybowiec transportowy |
Konstrukcja | górnopłat o konstrukcji całkowicie drewnianej |
Załoga | 1 |
Historia | |
Data oblotu | 1932 |
Lata produkcji | 1933 – 1940 |
Dane techniczne | |
Wymiary | |
Rozpiętość | 18,00 m |
Długość | 9,80 m |
Wysokość | 2,70 m |
Powierzchnia nośna | 30,00 m² |
Masa | |
Własna | 1 200 kg |
Startowa | 2 400 kg |
Osiągi | |
Prędkość holowania | 280 km/h |
Dane operacyjne | |
Przestrzeń ładunkowa | |
do 1200 kg lub 11 żołnierzy z pełnym oporządzenie | |
Użytkownicy | |
ZSRR |
G-11 – radziecki lekki szybowiec transportowy z okresu II wojny światowej, zaprojektowany przez biuro konstrukcyjne Władimira Gribowskiego
[edytuj] Historia
Na początku lat trzydziestych XX wieku w ZSRR zaczęto tworzyć oddziały powietrzno-desantowe, w związku z tym przystąpiono do budowy środków transportowych dla tych wojsk. Jedną z takich konstrukcji był opracowany w 1932 roku lekki szybowiec transportowy opracowany w biurze konstrukcyjnym Władzimira Gribowskiego, opracowany tam szybowiec został oznaczony jako G-11 i oblatany w tym samym roku.
W 1933 roku rozpoczęto jego produkcję seryjną, która trwała do 1940 roku. Łącznie w tym okresie wyprodukowano około 600 szybowców tego typu.
Później rozpoczęto produkcję jego zmodyfikowanej wersji oznaczonej początkowo jako G-11M, którą jedna ostatecznie zmieniono na G-30.
[edytuj] Służba w lotnictwie
Szybowiec transportowy G-11 zostały wprowadzone do tworzonych jednostek powietrzno-desantowych Armii Czerwonej w połowie lat trzydziestych, a do ich holowania używano samolotów SB a później także Ił-4.
W okresie II wojny światowej używano go przede wszystkim do lotów na tereny zajęte przez Niemców z zaopatrzeniem dla partyzantów. Szybowce te po wykonaniu takiego lotu były po wylądowaniu niszczone, gdyż nie mogły powtórnie wystartować.
[edytuj] Opis konstrukcji
Szybowiec G-11 to lekki szybowiec transportowy o konstrukcji całkowicie drewnianej. Jego produkcja była bardzo tania, gdyż z założenia był on jednorazowego użytku.
Posiadał on niezbędne przyrządy pilotażowo-nawigacyjne: prędkościomierz, wysokościomierz, wariometr i zegar czasowy.
Startował on na kołach, lądował natomiast na podkadłubowej płozie (koła przy pomocy dźwigni unosił powyżej dolnej płaszczyzny szybowca – pilot).
Szybowiec w swojej ładowni mógł przewozić ładunki do 1 200 kg lub 11 żołnierzy z pełnym wyposażeniem.
Radzieckie samoloty wojskowe z okresu II wojny światowej | ||
---|---|---|
Samoloty myśliwskie | ||
I-15 | I-153 | I-16 | MiG-1 | MiG-3 | Jak-1 | Jak-3 | Jak-7 | Jak-9 | ŁaGG-3 | Ła-5 | Ła-7 | ||
Samoloty bombowe | ||
Su-2 | Jak-4 | SB-2 | Ar-2 | Pe-2 | Tu-2 | Ił-4 | Jer-2 | TB-3 | Pe-8 | ||
Samoloty szturmowe | Samoloty i szybowce transportowe | |
Ił-2 | Ił-10 | Li-2 | Szcze-2 | G-11 | |
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | Samoloty szkolno - treningowe | |
R-5 | R-10 | Po-2 | MBR-2 | Be-4 | Sz-7 | UT-1 | UT-2 | |
Samoloty doświadczalne i prototypy | ||
I-26 | I-28 | I-30 | I-180 | I-185 | I-250 | ITP | IS-1 | DIS | BI-1 | ANT-58 |