Francuska Kompania Wschodnioindyjska
Z Wikipedii
Francuska Kompania Wschodnioindyjska (fr. Compagnie des Indes Orientales), to kompania handlowa powstała w roku 1664, w celu konkurowania z Brytyjską Kompanią Wschodnioindyjską i Holenderską Kompanią Wschodnioindyjską. Kompanię została zaplanowana przez Jean Baptiste Colbert i powstała pod patronatem króla Francji Ludwika XIV. Pierwszym generalnym dyrektorem kompanii został François Caron, który wcześniej pracował przez 30 lat dla Holenderskiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, w tym 20 lat w Japonii. Kompanii nie udało się sponsorować francuskiej kolonii na Madagaskarze, ale z sukcesem założyła na pobliskich wyspach Bourbon i Île-de-France (dzisiejsze wyspy Reunion i Mauritius) porty handlowe. W roku 1719 zaczęła swą działalność w Indiach, ale kompania była bliska bankructwa. Wtedy też doszło do fuzji z Francuską Kompanią Zachodnią założoną w roku 1717 przez Johna Lawa i Francuską Kompanią Afrykańską założoną w XVII w. Od 1720 roku kompania prowadzi działalność pod zmienioną nazwą „Compagnie Perpétuelle des Indes”. Wraz z upadkiem imperium Mogołów, Francja poprzez swą Kompanię Wschodnioindyjską zaczyna brać udział w polityce Indii, broniąc swych interesów, zawierając pakty polityczne z lokalnymi przywódcami w Południowych Indiach. Od roku 1741 Francja, pod patronatem Joseph François Dupleix, prowadzi agresywną politykę przeciw Anglii w Indiach. Kompania zostaje rozwiązana, pięć lat przed francuską rewolucją, w 1769 roku ze względu na zły stan finansów. Kilka portów handlowych założonych przez Francuską Kompanię Wschodnioindyjską w Indiach, takich jak Pondicherry i Chandernagore, pozostaje jednak w rękach francuskich do roku 1949.
