Feliks Pancer
Z Wikipedii
Feliks Pancer(ur. 27 lub 28 maja 1798 w Bodzechowie - zm. 16 marca 1851), polski oficer, inżynier budownictwa lądowego i wodnego.
Uczył się w Wąchocku i Krakowie, w 1815 rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W 1818 r. wstąpił do Korpusu Inżynierów Wojsk Polskich w Królestwie Kongresowym. W roku 1825 kierował budową zwodzonego drewnianego mostu przez Narew między twierdzą Modlin a Kępą Szwedzką.
W 1826 został profesorem Szkoły Wojskowej Aplikacyjnej gdzie przez cztery lata wykładał architekturę, budownictwo lądowe i wodne oraz mechanikę praktyczną. W trakcie budowy Kanału Augustowskiego zorganizował produkcję wapna hydraulicznego wiążącego pod wodą, które zastosowano podczas wykonywania śluz.
W 1830 rozpoczął pracę w Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, Duchowych i Oświecania Publicznego. W 1838 opracował projekt drewnianego mostu przez Wieprz pod Kośminem, który został zbudowany w 1841; było to wówczas najwybitniejsze osiągnięcie w budownictwie mostów w Polsce.
W latach 1835 –1838 zorganizował przy Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych kurs techniczny dla kandydatów na inżynierów; kurs ten na rozkaz władz zaborczych został zamknięty. W latach 1844 – 1846 zbudował w Warszawie zjazd z Placu Zamkowego do Wisły.
Napisał 15 cennych artykułów publikowanych w ówczesnej prasie, m.in.:
- Pamiętniku Warszawskim Umiejętności Czystych i Stosowanych
- Pamiętniku Fizycznych, Matematycznych i Statystycznych Umiejętności z Zastosowaniem do Przemysłu.
Feliks Pancer jest pochowany na Powązkach w Warszawie.
