Liverpool F.C.

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Liverpool FC

Pełna nazwa

Liverpool Football Club

Przydomek

The Reds

Data założenia

15 marca 1892

Stadion

Anfield

Liczba miejsc

45 362

Prezes

David Moores

Trener

Rafael Benítez

Liga

Premiership

2005-06

miejsce trzecie





Stroje podstawowe





Stroje dodatkowe

Anfield – stadion Liverpool F.C.

Liverpool FC – zwykle zwany po prostu "Liverpool" lub "The Reds". Założony w portowym mieście Liverpool w północno-zachodniej Anglii, gra w Premiership, jest najbardziej utytułowanym angielskim klubem i jednym z najbardziej w Europie. Liverpool zdobył w swej historii osiemnaście Mistrzostw Anglii, po siedem Pucharów Anglii i Pucharów Ligi Angielskiej, pięciokrotnie Puchar Europy/Ligę Mistrzów i trzykrotnie Puchar UEFA. Obecnie wciąż jest jednym z najsilniejszych klubów w Europie. Jest także jednym z członków założycieli grupy G-14, zrzeszającej najsilniejsze i najbogatsze kluby Europy, reprezentującej ich wspólne interesy przed federacjami piłkarskimi FIFA i UEFA.

[edytuj] Historia

[edytuj] Początki i pierwsze sukcesy

Obecny stadion Liverpoolu, Anfield Road, początkowo był używany przez drugi klub z Liverpoolu, Everton, założony w 1878 roku. "The Tofees" grali na nim od 1884 roku, wynajmując go od właścicieli ziemi na której stał. W 1891 roku jeden z dotychczasowych wynajemców Anfield, John Houlding, wykupił całość praw do stadionu, i zarządał od Evertonu zwiększenia czynszu ze 100 funtów do 250. Właściciele Evertonu odmówili i szybko przenieśli się na oddalony o około jedną milę od Anfield drugi stadion – Goodison Park. Nie przeniósł się jednak cały zespół. W Evertonie doszło do rozłamu i na Anfield postanowiło zostać trzech piłkarzy. Mając stadion i zalążek składu John Houlding postanowił stworzyć własną drużynę. 15 marca 1892 roku powstał Liverpool Football Club. Początkowo, uważając się niejako za spadkobiercę Evertonu nowy klub nazywał się Everton Athletic (pełna nazwa to Everton F.C. and Athletic Grounds), jednak Football Association odmówiło zarejestrowania takiej nazwy. Wówczas zmieniono nazwę na Liverpool F.C.

Pierwszym dyrektorem klubu a jednocześnie współtrenerem mianowano Johna McKennę, który natychmiast ściągnął na Anfield trzynastu szkockich zawodowców. Na sezon 1893-1894 klub wybrano do uczestnictwa w angielskiej Second Division. Liverpool wygrał niepokonany ligę i awansował do First Division. W 1886 roku menadżerem "The Reds" został pierwszy z największych w historii zespołu trener, Anglik Tom Watson, który pracował w klubie aż do roku 1915 i zawieszenia rozgrywek na czas trwania pierwszej wojny światowej. Pod wodzą Watsona Liverpool zdobył swoje dwa pierwsze mistrzostwa – w latach 1901 i 1906 – a w 1914 dotarł do swojego pierwszego finału Pucharu Anglii, którego jednak wówczas nie zdobył.

Po pierwszej wojnie światowej menadżerem został David Ashworth, a kapitanem reprezentant Anglii, obrońca Ephraim Longworth. Liverpool zdobył wówczas dwa tytuły pod rząd – sezony 1921-1922 i 1922-1923. Jednak na tym dobra passa klubu z Anfield skończyła się. Na kolejne mistrzostwo czekano aż ćwierć wieku i dopiero po kolejnej wojnie, w 1947 roku puchar znowu powędrował do "czerwonych". Jak dotąd jest to najdłuższy w historii klubu okres bez mistrzostwa Anglii. Jak się okazało rok 1947 był ostatnim wzlotem przed największym w historii Liverpoolu upadkiem i w 1954 roku klub spadł do niższej klasy rozgrywek.

[edytuj] Bill Shankly

W 1959 klub objął Bill Shankly, uważany za najlepszego trenera w historii Liverpoolu, a przez wielu za najlepszego w historii wyspiarskiej piłki. Już pierwszy rok jego pracy oznaczał rewolucję – zwolnienie niemal całego dotychczasowego składu i budowę nowego. W swoim trzecim sezonie jako menadżera ponownie wprowadził Liverpool do pierwszej ligi, z której już nie miał spaść.

Kolejne lata przyniosły nowemu Liverpoolowi sukcesy. W 1964 roku byli mistrzami ligi. Sukces powtórzyli w 1966, w międzyczasie zdobywając pierwszy w historii klubu Puchar Anglii, pokonując w finale Leeds United 2-1. Gdy Shankly obejmował klub drużyna była w drugiej lidze. Po dziesięciu latach jego pracy Liverpool wchodził w lata '70 jako najsilniejszy angielski zespół. W 1973 Liverpoolczycy zdobyli dwa trofea, kolejne mistrzostwo, oraz swój pierwszy europejski puchar – Puchar UEFA. W 1974 drugi Puchar Anglii. Po tym sukcesie Bill Shankly zrezygnował z posady na Anfield i zakończył swoją karierę menadżera. Kibice klubu do dziś pamiętają go nie tylko jako wspaniałego trenera, budowniczego potęgi "The Reds", ale też za jego liczne wypowiedzi i szczere oddanie całemu klubowi. Słynne są zwłaszcza trzy jego powiedzenia: – "W Liverpoolu są dwie wielkie drużyny: Liverpool i jego rezerwy." – "Jesteś tak dobry jak twój ostatni mecz." – "Smucą mnie ludzie, mówiący że piłka to sprawa życia i śmierci. To coś o wiele ważniejszego."

[edytuj] Bob Paisley

Kolejnym menadżerem Liverpoolu został dotychczasowy asystent Shanklyego, Bob Paisley. Prowadził klub przez dziewięć sezonów i jak się okazało dorównał swojemu wielkiemu poprzednikowi. Kontynuował jego pracę i pod jego wodzą Liverpool zdobył w sumie 21 trofeów, w tym trzy razy Puchar Europy, raz Puchar UEFA, sześć razy mistrzostwo Anglii i trzy razy Puchar Ligi Angielskiej.

W roku 1976 Liverpool zdobył swój drugi Puchar UEFA, ale miało się okazać, że jest to jedynie wstęp do największych sukcesów. W 1977 "The Reds" zdobyli swój pierwszy Puchar Europy, pokonując w finale rozegranym w Rzymie Borussię Mönchengladbach 3-1. Największą gwiazdą ówczesnej drużyny był dwukrotnie wybierany najlepszym piłkarzem Europy Kevin Keegan. Jeżeli po tym sukcesie wielu wydawało się, że jest jednorazowy, musieli wkrótce przyznać się do pomyłki. Co prawda po tym sukcesie sprzedano do Hamburgera SV Keegana, lecz na jego miejsce sprowadzono z Celticu Kenny'ego Dalglisha, dzisiaj przez wielu uważanego za najlepszego w historii gracza "The Reds". Z Dalglishem w składzie Liverpool obronił puchar, w finale na Wembley zwyciężając 1-0 Club Brugge. Te dwa zwycięstwa były początkiem dominacji angielskich klubów na starym kontynencie, które w latach 1977-1984 zdobyły siedem z ośmiu pucharów Europy (oprócz Liverpoolu dwukrotnie Notthingham Forest – 1979 i 1980 – a raz Aston Villa Birmingham w 1982). W 1981 roku Liverpool zdobył swój trzeci Puchar Europy. W finale pokonał Real Madryt 1-0.

Także w rodzimej lidze Liverpool był najmocniejszym klubem, zdobywając za rządów Paisleya tytuły w latach 1976, 1977, 1979, 1980, 1982, 1983, a także Puchar Ligi w latach 1981-1983. Swoją pracę Bob Paisley zakończył w 1983 roku zwycięstwem w lidze angielskiej i pucharze ligi. Do dzisiaj jest jedynym w historii trenerem, który trzykrotnie sięgał po najważniejsze klubowe trofeum w Europie, Puchar Europy / Ligę Mistrzów.

[edytuj] Tragedia na Heysel

Tak jak dziewięć lat wcześniej po Billu Shanklym posadę menadżera obejmował jego dotychczasowy asystent, Bob Paisley, tak samo w 1983 roku menadżerem został asystent Paisleya, Joe Fagan. 63-letni Fagan zaczął pracę od wielkiego sukcesu – Liverpool został pierwszym angielskim klubem, który zdobył trzy ważne trofea w jednym sezonie. Sezon 1983-1984 zakończył mając na koncie Puchar Europy, mistrzostwo kraju i Puchar Ligi. W drużynie Fagana pojawiła się już nowa gwiazda światowej piłki, kupiona kilka lat wcześniej przez Paisleya. Był to walijczyk Ian Rush, który przez kilka lat tworzył wspaniały duet napastników z Dalglishem. Dzisiaj niektórzy sądzą, że ich współpraca jest wzorem do naśladowania dla młodych napastników. Chociaż kariera Fagana jako menadżera zaczęła się wspaniale miał zostać na stanowisku jedynie przez dwa sezony, i zakończyła się tragedią. W 1985 roku "The Reds" dotarli do swojego piątego finału Pucharu Europy. Miał on zostać rozegrany na Stadionie Heysel w Brukseli, przeciwnikiem wyspiarzy był Juventus. Jednak przed rozpoczęciem meczu doszło do tragedii spowodowanej przez angielskich huliganów, którzy doprowadzili do zawalenia się muru oddzielającego ich sektory od sektorów włoskich kibiców. Zginęło wówczas trzydziestu dziewięciu kibiców Juventusu. Mimo to finał został rozegrany. Jedyną bramkę strzelił z rzutu karnego Michel Platini. Jednak najpoważniejsze konsekwencje miały miejsce po meczu. UEFA wykluczyła wówczas wszystkie angielskie kluby z rozgrywek pucharowych. Zarówno Liverpool, jak i wszystkie inne kluby, w tym między innymi nowy mistrz Anglii, Everton, i wszelkie inne zespoły, przez sześć lat nie mogli występować w europejskich rozgrywkach. Był to ogromny cios dla angielskiego futbolu. Z najsilniejszej wówczas ligi świata odeszło wielu świetnych piłkarzy – np. Gary Lineker przeszedł z Evertonu do FC Barcelona. Angielskie kluby po zakazie musiały długo odbudowywać swą siłę.

[edytuj] Zmierzch potęgi

W 1985 roku Kenny Dalglish, juź kończący karierę, objął posadę menadżera klubu. Pod jego wodzą klub zdobył trzy mistrzostwa i dwa Puchary Anglii. Juz w sezonie 1985-1986 odzyskano, kosztem lokalnego rywala, Evertonu, mistrzostwo, a w finale Pucharu Anglii pokonano "The Tofees" 3-1. Jednak sukcesy Liverpoolu pod wodzą Dalglisha i tym razem zostały przyćmione przez tragedię. 15 kwietnia 1989 roku miał się odbyć półfinał Pucharu Anglii, Liverpool-Notthingham Forest. Na stadionie Hillsborough w Sheffield doszło do wielkiej tragedii. Setki fanów Liverpoolu zostały w trakcie spotkania stratowane. Zginęło wówczas dziewięćdziesięciu sześciu fanów klubu. Śledztwo wykazało, że stało się to z powodu przeludnienia stadionu i słabej kontroli policji nad tłumem. W 1990 roku Liverpool zdobył ostatnie jak dotąd mistrzostwo Anglii. W 1991 roku nowym menadżerem został inny były gwiazdor Liverpoolu, Greame Souness. Pomimo zdobycia Pucharu Anglii w 1992 roku nie były to już dobre czasy dla klubu. W sezonie 1993-1994 klub sensacyjnie odpadł z Pucharu Anglii przegrywając z Bristol City. Władzę w klubie przejął wówczas inny członek dawnego sztabu szkoleniowego z lat 80', Roy Evans.

[edytuj] Odbudowa

Royowi Evansowi nie udało się odbudować potęgi. Co prawda klub poprawił swoje wyniki w lidze, jednak za jego kadencji nigdy nie znalazł się powyżej trzeciego miejsca w lidze. Udało się jednak wypromować nowe pokolenie piłkarzy. Na miejsce starzejących się dawnych gwiazdorów, kończących karierę Iana Rusha i Johna Barnesa, przyszli młodzi wychowankowie klubu Robbie Fowler, Steve McManaman i Jamie Redknapp. Jednak inni zawodnicy nie dorównywali im umiejętnościami. Jedynym sukcesem klubu prowadzonego przez Evansa był Puchar Ligi 1995.

W sezonie 1998-1999 zarząd postanowił wprowadzić zmiany. Zatrudniono byłego trenera reprezentacji Francji, Gerarda Houlliera, aby stworzył duet menadżerski z Evansem. Współpraca jednak nie układała się i po zaledwie kilku miesiącach stary menadżer zrezygnował z posady. Zaczęła się nowa era.

Zespół kontrolowali menadżer Houlier i jego asystent, były zawodnik "The Reds" Phil Thompson i początkowo działało to wspaniale. Sezon 2000-2001 był najlepszym od wielu lat. Liverpool zdobył puchary UEFA, Anglii oraz Ligi Angielskiej. W kolejnym sezonie przyszło wicemistrzostwo kraju. Do drużyny wprowadzili się znakomicie kolejni wychowankowie – Michael Owen, Steven Gerrard i Jamie Carragher. Wydawało się, że klub jest na najlepszej drodze do odzyskania dominacji w Anglii. Jednak później wszystko się zacięło. Houlier nie miał pomysłu na grę Liverpoolu, zespół nie miał własnego stylu, grał mało efektowną, a co gorsza coraz mniej skuteczną piłkę. Kolejni sprowadzani piłkarze okazywali się nie spełniać oczekiwań. Ostatnim trofeum Houliera był Puchar Ligi 2003. Po kompletnie nieudanym sezonie 2003-2004 znienawidzony już przez kibiców, a nawet przez wielu piłkarzy, Francuz został zwolniony.

[edytuj] Rafa Benitez i "Rafalucja"

Na miejsce Houliera zatrudniono uważanego za najlepszego trenera w Hiszpanii Rafaela Beniteza. Pracując w latach 2001-2004 w Valencii zdobył z klubem dwukrotnie mistrzostwo kraju, oraz Puchar UEFA. Były to pierwsze wielkie sukcesy tego klubu od blisko ćwierć wieku.

Swoją pracę zaczął od zapowiedzi zdobycia mistrzostwa w ciągu trzech sezonów i poważnej przebudowy składu, zwanej niekiedy "Rafalucją", Z zespołem pożegnało się wielu piłkarzy Houliera, w tym El Hadji Diouf, Bruno Cheyrou, Salif Diao, Stephane Henchoz i wielu innych. Na ich miejsce przychodzili głównie Hiszpanie, na czele z Xabim Alonso i Luisem Garcią. Nowy trener zaczął budowę drużyny od defensywy. Już po krótkim okresie jego pracy obrona spisywała się bardzo dobrze, czego nie można było powiedzieć o ataku. Po niespodziewanym odejściu Owena do Realu Madryt pozostali gracze na czele z Milanem Barosem często zawodzili, a Djibril Cissé po złamaniu nogi przez większość sezonu nie był w stanie grać. Niewypałem okazało się sprowadzenie Fernando Morientesa. Zaskakujące były jednak efekty takiego stylu gry. W Premiership Liverpool zajął dopiero piąte miejsce, grając bardzo nierówno przez cały sezon. Natomiast w Lidze Mistrzów była to zupełnie inna drużyna.

Uważany za przeciętny zespół Liverpool niespodziewanie pokonywał teoretycznie mocniejsze zespoły. Po wyjściu z grupy z łatwością pokonał Bayer Leverkusen. W ćwierćfinale niespodziewanie zwyciężył 2-1 finalistę sprzed dwóch lat i jednego z wielkich faworytów, Juventus, a w półfinale 1-0 Chelsea Londyn. W finale w Istambule spotkał się z kolejnym faworytem, A.C. Milan. Po nieprawdopodobnym meczu, w którym Liverpool przegrywał do przerwy 0-3, "The Reds" zdołali w drugiej połowie wyrównać w ciągu siedmiu minut. W dogrywce wspaniałymi obronami popisał się bramkarz Jerzy Dudek, a następnie wspaniale bronił rzuty karne. Ostatecznie Liverpool wygrał rzuty karnych 3-2. Największymi bohaterami klubu byli Dudek, oraz Steven Gerrard który poderwał zespół do walki strzelając bramkę na 1-3, i Jamie Carragher, który grał wspaniale w obronie w drugiej połowie i dogrywce, uniemożliwiając przeciwnikom oddanie wielu strzałów i blokując kolejne.

Kolejny sezon to ciąg dalszy przebudowy zespołu. Do składu doszli m.in. Peter Crouch, José Reina i Mohamed Sissoko, odszedł natomiast Milan Baros. Znacznie poprawiła się gra Liverpoolu w lidze, w której zajął trzecie miejsce, punkt za drugim Manchesterem United, zdobywając 82 punkty, najwięcej od sezony 1987-1988. Liverpool dotarł także do finału Pucharu Anglii. Po dramatycznym meczu, okrzykniętym przez niektórych najlepszym finałem w historii, Liverpool zremisował z West Ham United 3-3, a w karnych pokonał przeciwników 4-1. Bohaterami byli strzelec dwóch bramek, w tym wyrównującej na 3-3 w 93 minucie, Steven Gerrard, i bramkarz Reina, który wspaniale bronił w dogrywce i obronił aż trzy karne przeciwników.

[edytuj] Sezon 2006/2007

Trwający właśnie sezon 2006-2007 ma być atakiem na mistrzostwo Anglii. Mając już dobrze działającą defensywę i bardzo mocną pomoc Benitez wzmocnił ofensywę, w poprzednim sezonie wciąż szwankującą. Z klubem rozstali się Morientes i Cissé, na ich miejsce sprowadzono Craiga Bellamy'ego i dwukrotnego króla strzelców Eredivisie Dirka Kuyta. Do tego ściągnięto dwóch szybkich skrzydłowych – Mark Gonzáleza i Jermaine'a Pennanta.

Pierwsze mecze sezonu były obiecujące. Liverpool wygrał mecz o Tarczę Wspólnoty z Chelsea 2-1, po golach Johna Arne Riise i Petera Croucha. Awansował także do Ligi Mistrzów, pokonując w dwumeczu Maccabi Hajfa 3-2. Jednak sezon ligi angielskiej rozpoczął się od trudnych meczów. W pierwszym meczu sezonu przyszedł jedynie remis z beniaminkiem ligi, Sheffield United 1-1. Po ciężkim meczu u siebie z West Ham (2-1), przyszły dwie porażki na wyjeździe. Bardzo ciężka była zwłaszcza przegrana w meczu z lokalnym rywalem, Evertonem 0-3. Następnie z Chelsea, mimo bardzo dobrego meczu, 0-1. Po ciężkim początku sezonu Liverpool zdaje się łapać formę (zwycięstwa nad Tottenhamem 3-0 i Newcastle 2-0) lecz następnie przegrana z Boltonem 0-2. Dużo lepiej wiedzie się Liverpoolowi w Lidze Mistrzów. W pierwszym meczu grupy C na stadionie Philipsa padł remis z PSV Eindhoven 0-0, lecz w następnych kolejkach The Reds zanotowali zwycięstwa u siebie nad Galatasaray Stambuł 3-2 i na wyjeździe nad Girondins Bordeaux 1-0. Po trzech meczach prowadzili w grupie mając siedem punktów i wyprzedzając PSV różnicą strzelonych bramek.

[edytuj] Rekordy i inne wiadomości

Najwyższe zwycięstwo: 10:1 z Rotherham Town (1892)

Najwyższa porażka: 1:9 z Birmingham City (1954)

Najwyższy transfer do klubu: Djibril Cissé – 14 mln funtow z Auxerre w lipcu 2004.

Najdrożej sprzedany zawodnik: Robbie Fowler – 11 mln funtów do Leeds United w styczniu 2002.

Mecze w Premiership (przed rozpoczeciem sezonu 2005-06): 240 zwycięstw, 129 remisów, 137 porażek. Bramki: 811-527

Hymnem The Reds jest przebój musicalowy Oscara Hammersteina II i Richarda Rogersa pt. You'll Never Walk Alone. W latach sześćdziesiątych utwór ten wykonywał rockowy zespół z Liverpoolu, Gerry & the Pacemakers i dzisiaj jest śpiewany przez fanów The Reds w tej właśnie wersji. Na Anfield zaczęto go śpiewać tuż po owym nagraniu. Na przełomie lat 80. i 90, po tragedii na Hillsborough, stał się oficjalnym hymnem Liverpool F.C., a jego tytuł został umieszczony na herbie klubu i nad bramą wejściową trybuny Kop.

Obecnym trenerem The Reds jest Rafael Benítez. Największe sukcesy klub święcił w czasach, kiedy jego menedżerami byli Bill Shankly i Bob Paisley.

Liverpool jest członkiem grupy G-14, skupiającej najbardziej utytułowane kluby europejskie i dążącej do utworzenia własnych rozgrywek.

[edytuj] Anfield

Stadion Liverpoolu, Anfield, został zbudowany w 1884 roku w pobliżu liverpoolskiego Stanley Park. Jego właścicielem był John Houlding, a przez pierwsze lata istnienia swoje spotkania rozgrywał na nim Everton. Jednak w 1892 roku po sporze z właścicielem stadionu Everton przeniósł się na pobliski Goodison Park. W tym samym roku mecze na Anfield zaczął rozgrywać nowo powstały klub Liverpool F.C.

W 1906 roku jedna z trybun została ochrzczona mianem The Kop, na cześć wzgórza w połydniowej Afryce, na którym podczas drugiej wojny burskiej poległ regiment strzelców z Lancashire (ponad 300 osób), spośród których wielu pochodziło z Liverpoolu. Obecnie na trybunie The Kop zasiadają najbardziej zagorzali fani klubu. W większości swoich spotkań na tym stadionie Liverpool gra w drugiej połowie atakując na bramkę stojącą pod tą trybuną. Zwykle przed frontem trybuny Liverpool gra bardziej ofensywnie i agresywnie.

Stadion Anfield leży w gęsto zabudowanej dzielnicy, co uniemożliwia poważną rozbudowę. Ostatnia modyfikacja stadionu miała miejsce w 1992 roku na stulecie Liverpoolu. Wyremontowano wówczas główną trybunę.

Obecnie stadion mieści 45.362 osoby. Średnia widownia w sezonie 2005/2006 to 44.236 widzów.

[edytuj] The New Anfield

Jeszcze w czasach pracy Gerrarda Houlliera rozmyślano o zbudowaniu nowego stadionu. Sam menadżer usilnie do tego namawiał, uważając, że dodatkowe dochody na większym stadionie zbliżą przychody klubu, a przy tym możliwe wydatki na transfery, do funduszy jakie posiada Manchester United. W końcu także zarząd zdecydował się na budowę nowego obiektu.

30 lipca 2004 roku Liverpool otrzymał od Rady Miasta pozwolenie na budowę nowego stadionu na 61,000 miejsc zaledwie kilkaset metrów od Anfield. Mimo namów ze strony władz miasta, do których przyłączył się nawet brytyjski minister sportu, Liverpool zdecydowanie odrzucił pomysł, aby do rozgrywania na nowym stadionie spotkań dopuścić także Everton. Z tego powodu nie otrzymano wówczas dzierżawy gruntów pod budowę. W efekcie przeniesiono planowany początek budowy z lata 2005 na późniejszy termin, tak samo jak oddanie obiektu do użytku. Kłopoty powodowały także plany odnowy Parku Stanleya, w którym będzie się znajdował obiekt, oraz przebudowy starego stadionu. Według ostatecznych planów Anfield ma stać się miejscem publicznym, otoczonym sklepami, centrami handlowymi i usługowymi, oraz apartamentami i hotelami.

W marcu 2006 po koniecznych uzupełnieniach i zmianach w planie budowy ponownie złożono je do Rady Miasta. 11 kwietnia 2006, prawdopodobnie bez żadnych zastrzeżeń, Rada zaakceptowała je. Zaczęto poszukiwać inwestorów, którzy pomogą sfinansować projekt kosztujący, według szacunków, 160 mln £. We wrześniu otrzymano gwarancję 6 mln funtów pomocy od Unii Europejskiej.

8 września 2006 Liverpool otrzymał od Rady Miasta dzierżawę terenów pod budowę na 999 lat. Na lato 2007 planowane jest rozpoczęcie budowy, która powinna trwać przez dwa lata.

[edytuj] Sukcesy

Klubowe Mistrzostwa Świata (1): 2005 (finalista)
Puchar Europy: (5) 1977, 1978, 1981, 1984, 2005
Puchar UEFA: (3) 1973, 1976, 2001
Superpuchar Europy: (3) 1977, 2001, 2005
Mistrzostwo Anglii (Premiership): (18) 1901, 1906, 1922, 1923, 1947, 1964, 1966, 1973, 1976, 1977, 1979, 1980, 1982, 1983, 1984, 1986, 1988, 1990
Wicemistrzostwo Anglii: 2002
Puchar Anglii: (7) 1965, 1974, 1986, 1989, 1992, 2001, 2006
Puchar Ligi Angielskiej: (7) 1981, 1982, 1983, 1984, 1995, 2001, 2003
Superpuchar Anglii w piłce nożnej (FA Community Shield): (15) 1964, 1965, 1966, 1974, 1976, 1977, 1979, 1980, 1982, 1986, 1988, 1989, 1990, 2001, 2006

Liverpool Football Club jest obecnie najbardziej utytułowanym klubem w angielskiej Premier League.

[edytuj] Transfery: sezon 2006/2007

[edytuj] Letnie okienko transferowe

‘Przybyli’

Nazwisko	Cena	Klub
Jermaine Pennant	8.000.000 ₤	Birmingham City
Craig Bellamy	6.500.000 ₤	Blackburn Rovers
Gabriel Paletta	~2.000.000 ₤	Banfield
Fabio Aurelio	Wolny transfer	Valencia
Mark González	Powrót z wypożyczenia	Real Sociedad San Sebastian
Dirk Kuyt	10.500.000 ₤	Feyenoord Rotterdam

‘Odeszli’

Nazwisko	Cena	Klub
Djibril Cissé	Wypożyczenie	Olympique Marsylia
Chris Kirkland	Wypożyczenie	Wigan Athletic
Bruno Cheyrou	~ 2.500.000 ₤	Rennes
David Raven	Wypożyczenie	Carlisle
Zak Whitbread	?	Millwall
Fernando Morientes	~ 4.500.000 ₤	Valencia
Antonio Barragan	~ 2.000.000 ₤	Deportivo La Coruna
Ramon Calliste	?	Scunthorpe
David Nardiello	?	West Bromwich Albion
Djimi Traore	~ 2.500.000 ₤	Charlton Athletic
Scott Carson	Wypożyczenie	Charlton Athletic
Dietmar Hamann	Wolny transfer	Manchester City
Anthony Le Tallec	Wypożyczenie	FC Sochaux
Florent Sinama-Pongolle	Wypożyczenie	Recreativo Huelva
Jan Kromkamp	~ 3.000.000 ₤	PSV Eindhoven
Neil Mellor	(?) Wypożyczenie	Preston North End
Darren Potter	Wypożyczenie	Wolverhampton Wanderers
Danny O’Donnell	(?) Wypożyczenie	Crewe Alexandra

[edytuj] Skład

"Wszystkie dane – stan na 12.10.2006"

Poz	Nr	Nazwisko	Data ur.	Wiek	Mecze	Gole	Poz	Nr	Nazwisko	Data ur.	Wiek	Mecze	Gole
BR	1	Jerzy Dudek	23.03.73	33	125	0	BR	25	José Manuel Reina	31.08.82	24	33	0
OBR	3	Steve Finnan	24.04.76	30	90	1	OBR	4	Sami Hyypiä	07.10.73	33	246	18
OBR	5	Daniel Agger	12.12.84	21	7	1	OBR	6	John Arne Riise	24.09.80	26	173	25
OBR	12	Fabio Aurelio	24.09.79	27	2	0	OBR	23	Jamie Carragher	28.01.78	28	291	2
OBR	28	Stephen Warnock	12.12.81	24	39	1	OBR	29	Gabriel Paletta	15.01.86	20	0	0
OBR	39	Stephen Darby	06.10.88	18	0	0
POM	7	Harry Kewell	22.09.78	28	81	11	POM	8	Steven Gerrard	30.05.80	26	235	37
POM	10	Luis Garcia	24.06.78	28	60	15	POM	11	Mark González	10.07.84	22	4	1
POM	14	Xabi Alonso	25.11.81	24	63	6	POM	16	Jermaine Pennant	15.01.83	23	2	0
POM	22	Momo Sissoko	22.01.85	21	29	0	POM	32	Boudewijn Zenden	15.08.76	30	7	2
POM	26	Paul Anderson	23.07.88	18	0	0
NAP	9	Robbie Fowler	09.04.75	31	251	126	NAP	15	Peter Crouch	30.01.81	25	37	9
NAP	17	Craig Bellamy	13.07.79	27	10	1	NAP	18	Dirk Kuyt	22.07.80	26	5	2
NAP	38	Craig Lindfield	07.09.88	18	0	0

[edytuj] Zawodnicy na wypożyczeniu

Poz	Nazwisko	Data ur.	Wiek	Mecze	Gole	Wypożyczony do
BR	Scott Carson	03.09.85	21	4	0	Charlton Athletic
BR	Chris Kirkland	02.05.81	25	25	0	Wigan Athletic
OBR	Danny O'Donnell	10.03.86	20	0	0	Crewe Alexandra
POM	Anthony Le Tallec	03.10.84	22	17	0	FC Sochaux
POM	Salif Diao	10.02.77	29	37	1	Stoke City
POM	Darren Potter	21.12.84	22	2	0	Wolverhampton Wanderers
NAP	Djibril Cissé	12.08.81	25	49	13	Olympique Marsylia
NAP	Florent Sinama-Pongolle	20.10.84	21	38	4	Recreativo Huelva

[edytuj] Menadżerowie Liverpoolu

Dane na 2 października 2006. Tylko mecze oficjalne.

Nazwisko	Narodowość	Od	Do	Mecze	Zw.	Rem.	Por.
W.E. Barclay i John McKenna	/	Sierpień 1892	Lipiec 1896	101	58	17	26
Tom Watson		Sierpień 1896	Maj 1915	740	327	141	272
David Ashworth		Grudzień 1920	Luty 1923	58	25	24	9
Matt McQueen		Luty 1923	Luty 1928	229	94	61	74
George Patterson		Luty 1928	Maj 1936	370	139	86	145
George Kay		Maj 1936	Luty 1951	359	143	93	123
Don Welsh		Marzec 1951	Maj 1956	234	82	60	92
Phil Taylor		Maj 1956	Listopad 1959	153	77	32	44
Bill Shankly		Grudzień 1959	Lipiec 1974	753	393	185	175
Bob Paisley		Lipiec 1974	Maj 1983	490	275	124	91
Joe Fagan		Maj 1983	Maj 1985	122	65	34	23
Kenny Dalglish		Maj 1985	Luty 1991	297	180	76	41
Ronnie Moran		Luty 1991	Kwiecień 1991	10	4	1	5
Greame Souness		Kwiecień 1991	Styczeń 1994	157	65	47	45
Roy Evans		Styczeń 1994	Lipiec 1998	226	116	57	53
Roy Evans i Gerard Houllier	/	Lipiec 1998	Listopad 1998	18	7	6	5
Gerard Houllier		Listopad 1998	Maj 2004	306	157	75	74
Rafael Benitez		Czerwiec 2004	Dzisiaj	135	75	27	33