Celtic F.C.

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Celtic FC

Pełna nazwa

The Celtic Football and Athletic Club

Przydomek

The Bhoys, The Hoops, The Tic

Data założenia

1888

Stadion

Celtic Park

Liczba miejsc

60.830

Prezes

Brian Quinn

Trener

Gordon Strachan

Liga

Scottish Premier League

2005-06

miejsce pierwsze





Stroje podstawowe





Stroje dodatkowe

Celtic Football Club - szkocki klub piłkarski z siedzibą w Glasgow, założony w 1888 roku, występujący w sezonie 2006/2007 w rozgrywkach Scottish Premier League jako Mistrz Szkocji 2006, barwami klubowymi są zieleń i biel uformowane na koszulkach w poprzeczne pasy, drużyna gra na stadionie Celtic Park. Jest jednym z najstarszych klubów piłkarskich w Szkocji i na świecie, od lat toczy nieustanne walki o prymat w szkockim futbolu z lokalnym rywalem Rangers F.C. (tzw. Old Firm). Rywalizacja Celtiku i Rangersów ma również podtekst religijny, gdyż kibice Celtiku utożsamiają się z wiarą katolicką, zaś Rangersów z protestantyzmem.

Spis treści

1 Sukcesy międzynarodowe
2 Sukcesy krajowe
3 Inne sukcesy
4 Kalendarium historii klubu
5 Rekordy Celtiku
- 5.1 Rekordy zespołowe
6 Menedżerowie Celtiku
7 Skład
8 Znani gracze
9 Linki zewnętrzne

[edytuj] Sukcesy międzynarodowe

Puchar Mistrzów (1 raz):
- 1967
Finał Pucharu Mistrzów (1 raz):
- 1970
Finał Pucharu UEFA (1 raz):
- 2003
Victory In Europe Cup (1 raz):

[edytuj] Sukcesy krajowe

Mistrzostwo Szkocji (40 razy):
- 1893, 1894, 1896, 1898, 1905, 1906, 1907, 1908, 1909, 1910, 1914, 1915, 1916, 1917, 1919, 1922, 1926, 1936, 1938, 1954, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1977, 1979, 1981, 1982, 1986, 1988, 1998, 2001, 2002, 2004, 2006
Puchar Szkocji (33 razy):
- 1892, 1899, 1900, 1904, 1907, 1908, 1911, 1912, 1914, 1923, 1925, 1927, 1931, 1933, 1937, 1951, 1954, 1965, 1967, 1969, 1971, 1972, 1974, 1975, 1977, 1980, 1985, 1988, 1989, 1995, 2001, 2004, 2005
Puchar Ligi Szkockiej (13 razy):
- 1957, 1958, 1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1975, 1983, 1998, 2000, 2001, 2006
Finał Pucharu Szkocji (19 razy):
- 1889, 1893, 1894, 1901, 1902, 1909 (?), 1926, 1928, 1955, 1956, 1961, 1963, 1966, 1970, 1973, 1984, 1990, 1999, 2002
Finał Pucharu Ligi Szkockiej (13 razy):
- 1965, 1971, 1972, 1973, 1974, 1976, 1977, 1978, 1984, 1987, 1991, 1995, 2003

[edytuj] Inne sukcesy

Drybrough Cup (1 raz):
- 1974
Tennents' Sixes (1 raz):
- 1992
Coronation Cup (1 raz):
- 1953
Scottish League Commemorative Shield (2 razy):
- 1905, 1910
Empire Exhibition Trophy (1 raz):
- 1938
Saint Mungo Cup (1 raz):
- 1951

[edytuj] Kalendarium historii klubu

6 listopada 1887 - klub Celtic Glasgow Football Club zostaje formalnie założony w sali Kościoła Świętej Marii przy ulicy East Rose (dziś Forbes Street). Jako cel działalności klubu zapisana zostaje walka z biedą panującą na ulicach East Endu, dzielnicy Glasgow.
28 maja 1888 - Celtic w pierwszym towarzyskim meczu pokonuje Glasgow Rangers 5:2. Jest to pierwszy oficjalny mecz rozegrany na stadionie Celtic Park.
1889 - w swoim pierwszym sezonie Celtic dochodzi do finału Pucharu Szkocji, przegrywa jednak z Lanark FC, jednakże udaje się wywalczyć inne trofeum, w ręce Celtów, po zwycięstwie 6:1 nad Cowlairs, trafia lokalny Puchar Północno-Wschodni.
1892 - Celtic wywalczył pierwszy Puchar Szkocji w swojej historii, w finale na Ibrox Park zwyciężył Queens Park Glasgow 5:2, kilka miesięcy później klub przenosi się na nowy stadion - ten, na którym rozgrywa mecze do dziś.
1893 - pierwszy tytuł mistrzowski.
1897 - klub staje się prywatną spółką, a Willie Malley zostaje mianowany pierwszym sekretarzem i menadżerem.
1905-1910 - Celtic triumfuje w lidze sześć razy pod rząd.
1907 - Celtic jako pierwszy klub piłkarski zdobywa "podwójną koronę" – mistrzostwo i puchar kraju, to osiągnięcie powtarza w kolejnym sezonie.
1914-1917 - Celtic zwycięża w Scottish Premier League cztery razy pod rząd.
1937 - Celtic na stadionie Hampden Park pokonuje Aberdeen FC w finale Pucharu Szkocji, spotkanie obserwowane jest przez rekordową widownię – ponad 146 tysięcy widzów, do dziś jest to rekord frekwencji na klubowym meczu piłkarskim w Europie.
1939 - Celitc w Puacharze Imperium, pokonuje po dogrywce Everton Liverpool 1:0.
1940 - były zawodnik Jimmy McGrory zastępuje Jimmy’ego McStay’a na stanowisku menadżera.
1953 - Celtic pokonuje Hibernian Edynburg 2:0 w finale Pucharu Konoracyjnego, ustanowionego, żeby uświetnić obchody koronacji Królowej Elżbiety II, w turnieju biorą udział najlepsze drużyny Anglii i Szkocji.
1956 - po 10 latach prób Celtic zdobywa Puchar Ligi Szkockiej, w finale Patrick Thistle Glasgow zostaje pokonane 3:0.
1957 - Puchar Ligi ponownie w rękach Celticu, tym razem klub deklasuje Glasgow Rangers zwyciężając 7:1.
1964 - w swoim drugim występie w Pucharze Europy Mistrzów Krajowych, Celtic dochodzi aż do półfinału, ale przegrywa z MTK Budapeszt 3:4.
1965 - Jock Stein zastępuje Jimmy’ego McGrory'ego na stanowisku menadżera, zespół po raz pierwszy od 11 lat wygrywa w Pucharze Szkocji, po znakomitym strzale głową Billy’ego McNeill’a Dunfermline FC zostaje pokonane 3:2.
1966 - po raz pierwszy od 12 sezonów Celtic zdobywa mistrzostwo, dochodzi też do półfinału Pucharu Zdobywców Pucharów, jednak tam przegrywa z Liverpoolem 1:2.

Skład Celticu w meczu finałowym PEMK z Interem Mediolan
Estádio Nacional, Lizbona, 25 maja 1967
Lwy z Lizbony:
Ronnie Simpson
Jim Craig
Tommy Gemmell
Bobby Murdoch
Billy McNeill
John Clark
Jimmy Johnstone
William Wallace
Stevie Chalmers
Bertie Auld
Bobby Lennox
menedżer: Jock Stein

1967 - najwspanialszy sezon w historii klubu – Celtic zdobywa wszystko, co było do zdobycia, zwycięża w lidze, zdobywa Puchary – Ligi, Szkocji oraz Glasgow. 25 maja dochodzi do kulminacji sezonu – na Estádio Nacional w Lizbonie w finale Pucharu Europy "The Bhoys" w znakomitym stylu pokonują Inter Mediolan 2:1, ofensywna gra Celtiku tryumfuje nad stylem catenaccio, Celtic staje się pierwszym klubem z Wysp Brytyjskich, który zdobywa to trofeum. Warto zauważyć, że w całej historii tego pucharu Celtic pozostaje jedynym zdobywcą trofeum, którego wszyscy gracze urodzili się w promieniu kilkudziesięciu kilometrów od miasta – siedziby klubu. Później jedynie Steaua Bukareszt zbliży się do tego osiągnięcia.
1970 - Celtic ponownie w finale Pucharu Europy, jednak po dogrywce przegrywa 1:2 z Feyenoodem Rotterdam, w półfinale eliminuje Leeds United, a mecz rewanżowy na Hampden Park ogląda ponad 133 tysiące ludzi (największa frekwencja Celtiku w pucharach).
1972 - Celtic dochodzi po raz kolejny do półfinału Pucharu Europy, jednak w dramatycznych okolicznościach odpada z rywalizacji po meczu z Interem Mediolan (po rzutach karnych).
1974 - dziewiąty tytuł mistrzowski z rzędu, jednocześnie drużyna wyrównuje rekord świata w ilości trofeów mistrzowskich, kolejny półfinał Pucharu Europy, tym razem Celtic przegrywa dwumecz z Atletico Madryt 0:2.
1978 - Billy McNeill – kapitan drużyny "Lwów z Lizbony" z 1967 zastępuje na stanowisku menedżera Jocka Steina, podczas 12-letniej kadencji tego szkoleniowca klub zdobył 25 trofeów – Puchar Europy, 10 razy mistrzostwo Szkocji, 8 razy Puchar Szkocji i 6 razy Puchar Ligi Szkocjiej.
1979 - pod wodzą Billy’ego McNeilla klub zdobywa kolejne mistrzostwo.
1983 - były zawodnik Billy Hay zostaje menadżerem klubu.
1986 - w ostatnim dniu ligi Celtic sprzątnał tytuł sprzed nosa zespołowi Hearts of Midolthian, Celtic zwycięża z St Mirren FC 5:0, a ich rywale przegrywają 0:2 z Dundee FC.
1987 - Billy McNeill powraca na Celtic Park w roli menadżera.
1988 - sezon uwieńczony pierwszym "dubletem" od 11 lat, 35. tytuł mistrzowski i 28. Puchar Szkocji.
1991 - Liam Brady zostaje nowym menadżerem, jest to wyłom w tradycji – Brady jest pierwszym menadżerem, który nigdy nie był zawodnikiem klubu.
1993 - Brady zastąpiony przez byłego gracza Celtów, Lou Macari’ego.
1994 - klub znajduje się w bardzo trudnej sytuacji finansowej, przed bankructwem ratuje go dopiero przejęcie przez biznesmena i kibica Celtiku, Fergusa McCann’a, zarząd, powiązany zależnościami rodzinnymi zastąpiono nowym. McCann przyjmuje 5-letnią strategię rozwoju klubu, wkrótce dokonana zostaje emisja akcji, zakończona pełnym sukcesem, do kasy klubu wpływa 14 milionów funtów – okazuje się to być najbardziej udana emisja akcji klubu piłkarskiego na Wyspach Brytyjskich.
1995 - Celtic rozgrywa mecze na Hampden Park, podczas gdy Celtic Park ulega gruntownej renowacji, zostaje rozbudowany i staje się prawdziwie nowoczesnym stadionem z 60 tysiącami miejsc siedzących, w tym sezonie klub zdobywa Puchar Szkocji – pierwsze trofeum od 1989 roku.
1997 - Menadżer Tommy Burns zastąpiony przez Wima Jensena – członka drużyny Feyenoordu z 1970, kiedy to Holendrzy pokonali Celtic w finale Pucharu Europy, w pierwszym sezonie w klubie Jensen zdobywa Puchar Ligi Szkockiej.
1998 - Jensen zdobywa pierwszy od 1988 tytuł mistrzowski dla Celtów, jednak niebawem odchodzi i zostaje zastąpiony przez Josefa Venglosa - Słowaka z ogromnym doświadczeniem międzynarodowym.
1999 - w kwietniu z klubu odchodzi Fergus McCann, a dyrektorem wykonawczym zostaje były menadżer British AeroSpace - Allan McDonald, niebawem z klubu odchodzi Venglos i zastąpiony zostaje przez byłego reprezentanta Anglii - Johna Barnesa, dyrektorem sportowym klubu jest Kenny Daglish.
2000 - szokująca porażka z Inverness Caledonian Thistle w Pucharze Szkocji zmusza Barnesa do ustąpienia, do końca roku sprawy klubu przejmuje Daglish, pod jego wodzą Celtic finiszuje 21 punktów za Rangersami, latem w klubie pojawia się Martin O’Neill – menadżer o znakomitej reputacji, pracujący dotąd w wielu klubach angielskich, już niebawem Irlandczyk w pełni przejmuje kontrolę nad drużyną, a w serca fanów wstępuje nowe nadzieja.
2001 - w lutym dwa zwycięstwa nad Glasgow Rangers, w marcu zdobycie Pucharu Ligi Szkockiej (hat–trick Larssona i zwycięstwo 3:0 nad Kilmarnock FC), pod koniec kwietnia, na 5 meczów przed końcem sezonu, Celtic zapewnia sobie tytuł, udaje się mu także po raz pierwszy od 6 lat pokonać Rangersów na wyjeździe, w finale Pucharu Szkocji Kilmarnock zostaje ponownie pokonany 3:0, w całym sezonie Henrik Larsson zdobywa niesamowitą liczbę 53 bramek (w lidze i pucharach), co zapewnia mu nagrodę "Złotego Buta" dla najlepszego strzelca w Europie.
2002 – Celtic ponownie wygrywa ligę jednak przegrywa finał Pucharu Szkocji z Glasgow Rangers.
2003 - pod wodzą Martina O'Neilla Celtic dochodzi do finału Pucharu UEFA, w finale przegrywa po dramatycznym meczu i dogrywce z FC Porto Jose Mourinho 2:3, tytuł mistrzowski Celtic przegrywa z Rangersami.
2004 - kolejny tytuł Mistrza Szkocji, Henrik Larsson - żywa legenda klubu nie decyduje się na przedłużenie kontraktu i odchodzi za darmo do FC Barcelony.
2005 - ostatnie miejsce w "grupie śmierci" Ligi Mistrzów za AC Milan, FC Barceloną i Szachtarem Donieck, zdobycie Pucharu Szkocji, kończy pracę w klubie Martin O'Neill - wieloletni trener Celtów, a posadę przejmuję po nim Gordon Strachan, latem do klubu przychodzą dwaj Polacy - Maciej Żurawski (z Wisły Kraków) oraz Artur Boruc (z Legii Warszawa), klub odpada w 2. rundzie eliminacji Ligi Mistrzów po dwumeczu ze słowacką drużyną Artmedia Petrżalka Bratysława (przegrana 0:5 w Bratysławie i zwycięstwo 4:0 w rewanżu w Glasgow).
2006 - odpadnięcie z Pucharu Szkocji po meczu z Clyde FC (2. liga), zdobycie Pucharu Ligi Szkockiej, po wygranej w finale z Dunfermline FC 3:0, tytuł Mistrza Szkocji został zdobyty na 7 kolejek przed końcem rozgrywek po meczu z drugą wtedy drużyną w tabeli - Hearts of Midolthian, wygranym 1:0, jedyną bramkę zdobył Walijczyk John Hartson, puchar za zdobycie mistrzostwa Szkocji zawodnicy Celtiku odebrali 16 kwietnia po meczu z Hibernianem Edynburg, zremisowanym 1:1, awans do pucharowej rundy rozgrywek Ligi Mistrzów po zwycięstwie nad Manchesterem United 1:0.