Bayern Monachium

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Bayern Monachium

Pełna nazwa

FC Bayern München

Przydomek

Data założenia

1900

Stadion

Allianz Arena

Liczba miejsc

69,901

Prezes

Franz Beckenbauer

Trener

Felix Magath

Liga

Bundesliga

2005/2006

1. miejsce





Stroje podstawowe





Stroje dodatkowe

Bayern Monachium (niem. FC Bayern München) - niemiecki klub sportowy założony w 1900 r. w Monachium. Oprócz sekcji piłkarskiej (w której występował pomocnik Sławomir Wojciechowski) posiada również sekcje koszykówki, piłki ręcznej, kręgli, szachów, tenisa stołowego i gimnastyki, a także sekcję piłkarską kobiet; od 1966 do 1969 istniała sekcja hokeja na lodzie

Bayern jest członkiem grupy G-14, skupiającej najbardziej utytułowane kluby europejskie i dążącej do utworzenia własnych rozgrywek.

[edytuj] Historia

[edytuj] 1900 - 1945

Wszystko zaczęło się w lutym 1900 r. za sprawą berlińczyka Franza Johna, i osiemnastu innych graczy, którzy jako pierwsi przybyli do klubu. Drużyna zaczęła się rozrastać w 1907 r., kiedy Bayern przeniósł się do nowej siedziby, na Leopoldstrasse w Monachium. Ich pierwszym osiągnięciem było zdobycie pierwszego miejsca w Monachium, a na większy sukces czekali do 1910 r., kiedy to wygrali mistrzostwa wschodniego regionu. W następnym roku Bayern obronił tytuł. W tamtym okresie mieli już kadrowicza. Był nim Max Gaberl Gablonsky, który zadebiutował w przegranym 0:3 przez Niemcy meczu z Belgią. Wkrótce nastąpił szybki rozwój klubu. W 1920 r. Bayern miał już 700 członków i stał się tym, czym jest do dzisiaj - największym klubem w Monachium. W 1926 r. drużyna wygrała mistrzostwa południowych Niemiec, a w 1932 r. zdobyła swój pierwszy tytuł mistrzowski. Trenerem, organizatorem i menedżerem był wtedy Richard Dombi. Bayern stał się popularny w Niemczech. Wybuch II wojny światowej odwrócił jednak uwagę od piłki nożnej.

[edytuj] 1945 - 1967

Po wojnie niemiecka piłka wymagała rekonstrukcji i odbudowy. W 1954 drużyna narodowa pod wodzą Seppa Herbergera zdobyła swój pierwszy tytuł mistrza świata, dość niespodziewanie pokonując w finale Węgry 3:2. W kadrze grał wtedy kapitan Bayernu Jakob Streitle, ale finał przesiedział na ławce rezerwowych, patrząc jak Fritz Walter i reszta drużyny pokonuje zespół węgierski. Minęło jeszcze trochę czasu, zanim w drużynie narodowej czołowe miejsca zajęli piłkarze Bayernu. Sytuacja nie zmienia się nawet po zdobyciu przez monachijską drużynę Pucharu Niemiec w 1957 r. Następnie nastąpił okres bez sukcesów. Wielkie zawiedzenie spotkało bawarczyków, kiedy nie zostali dopuszczeni w 1963 r. do nowo powstałej Bundesligi. Ale już po dwóch latach Bayern pod wodzą Tschika Cajkovskiego wkroczył w okres dobrobytu, w którym rozwinęły się talenty takich graczy, jak Franz Beckenbauer, Sepp Maier czy Gerd Müller. Pierwszy sezon w Bundeslidze Bawarczycy zakończyli na trzecim miejscu. Beckenbauer i Maier trafili do drużyny narodowej, która wywalczyła srebro na Mistrzostwach Świata w 1966 r. W 1967 Bayern zdobył swój pierwszy tytuł w Europie. Pokonując po dogrywce Rangers F.C. 1:0 zdobył Puchar Zdobywców Pucharów, a zwycięskiego gola zdobył "Bulle" Roth w 109 minucie.

[edytuj] 1977-1990

1977 był rokiem przemian, zarazem rokiem bez tytułów. Beckenbauer, a rok później Mueller wyjechali do USA kontynuować grę w tamtejszej lidze. W 1979 Uli Hoeness został menedżerem zespołu w wieku zaledwie 27 lat. Nowym trenerem został Pal Cernai, a prezydentem Willi O. Hoffman. Nastąpił lepszy okres w dziejach klubu. W 1980 Breitner i młody Rummenigge poprowadzili Bawarczyków do pierwszego od 6 lat mistrzostwa. W 1981 Bayern ponownie wygrał ligę i doszedł do finału Pucharu Mistrzów, gdzie jednak lepsza okazała się Aston Villa, wygrywając 1:0. W tym samym roku Niemcy przegrali finał Mistrzostw Świata z Włochami 1:3. Bramkę dla Niemców zdobył Breitner i jest on jedynym piłkarzem niemieckim, który celnie strzelił do siatki w dwóch finałach Mistrzostw Świata. W 1983 r. powrócił Udo Lattek; rok później Bayern zdobył Puchar Niemiec, pokonując po rzutach karnych Borussię Mönchengladbach. Lothar Matthäus strzelił w tym finale swojego ostatniego gola dla Borussii przed transferem do Monachium. Niedługo potem Rummenigge przeszedł do Interu Mediolan za rekordową wówczas sumę 11 milionów marek. W następnym roku Bayern ponownie zwyciężył w lidze. W 1987 doszedł do finału Pucharu Mistrzów, ale tak jak przed pięcioma laty przegrał, tym razem z FC Porto 1:2. W 1988 drużynę przejął Jupp Heynckes. Zbudował nowy zespół w oparciu o takich graczy, jak Matthäus, Bremhe, Eder, Hughes, Pfaff. W 1989 i 1990 zdobył mistrzostwo Niemiec, ale pozostawał nadal bez sukcesu w najważniejszym z europejskich pucharów; w tym samym czasie Niemcy zdobyli Mistrzostwo Świata z aż sześcioma graczami Bayernu w składzie.

[edytuj] 1991-1999

Heynckes opuścił zespół w sezonie 91/92, a zastąpił go Søren Lerby. Ten jednak, nie odnosząc sukcesów, został wkrótce zastąpiony przez Ericha Ribbecka; Karl-Heinz Rummenigge i Franz Beckenbauer zostali wiceprezydentami klubu. W sezonie 93/94 Beckenbauer zastąpił pechowego Ribbecka i zdobył mistrzostwo kraju. Następnie zespół przejął Giovanni Trapattoni; Włoch, niezwykle popularny wśród graczy i w mediach, nie przyniósł oczekiwanych sukcesów. Doprowadził drużynę do półfinału Ligi Mistrzów (porażka z Ajaksem Amsterdam), ale w lidze zajął zaledwie 6. miejsce. Trapattoniego zastąpił Otto Rehhagel, który przyprowadził do zespołu kilku graczy, takich jak Klinsmann czy Sforza. On jednak też nie osiągnął zadowalających wyników i tymczasowo zastąpił go Beckenbauer. Po dramatycznym półfinale (2:2 w Monachium i 2:1 na Camp Nou) z Barceloną Bayern pod wodzą Cesarza sięgnął po Puchar UEFA, pokonując w finałowym dwumeczu Girondins Bordeaux (2:1 i 3:1). Po krótkim epizodzie trenerskim Beckenbauera do klubu powrócił Trapattoni. Dwa lata i dwa tytuły: mistrzostwo 1997 i Puchar Niemiec 1998. W 1999 roku Trapattoniego zastąpił utytułowany Ottmar Hitzfeld. Zdobył kolejne mistrzostwo Niemiec, a Puchar Mistrzów był niezwykle blisko. Po dramatycznej końcówce finału wygrał Manchester United 2:1 (2 gole Anglików po 90 minucie - Sheringham i Solskjaer), w tym samym roku Puchar Niemiec też był blisko, jednak dopiero po rzutach karnych wygrał Werder Brema.

[edytuj] 2000-2003

W 2000 r. Bayern sięgnął po mistrzostwo kraju i zdobył również Puchar Niemiec. Rok później monachijski klub zajmuje 3. miejsce w lidze, za Leverkusen i Borussią Dortmund. W 2001 r. Bawarczycy pokonali w finałowym meczu LM Valencię w rzutach karnych i tym samym osiągnęli to czego nie udało im się 2 lata wcześniej W 2003 r. Bayern zdobył mistrzostwo Niemiec po raz 18. oraz Puchar Niemiec po raz 10.; królem strzelców ligi, na pożegnanie z klubem, został Brazylijczyk Giovanne Elber (21 bramek, wspólnie z Christensenem z VfL Bochum).

[edytuj] sukcesy klubu

mistrzostwo Niemiec (20) - 1932, 1969, 1972, 1973, 1974, 1980, 1981, 1985, 1986, 1987, 1989, 1990, 1994, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003, 2005, 2006
Puchar Niemiec (13) - 1957, 1966, 1967, 1969, 1971, 1982, 1984, 1986, 1998, 2000, 2003, 2005, 2006
Puchar Ligi (5) - 1997, 1998, 1999, 2000, 2004
Superpuchar Niemiec (3) - 1983, 1987, 1990
Puchar i Liga Mistrzów (4) - 1974, 1975, 1976, 2001
Puchar UEFA (1) - 1996
Puchar Zdobywców Pucharów (1) - 1967
Puchar Interkontynentalny (2) - 1976, 2001