Erich Branderberger
Z Wikipedii
Erich Brandenberger (ur 15 lipca 1892 w Augsburgu , zm. 21 czerwca 1955 w Bonn), wojskowy niemiecki.
Urodził się w rodzinie szklarza Józefa Brandenbergera. W czasie I wojny światowej służył w 27 Dywizji piechoty, osiągając stopień starszego kaprala. Następnie od 1923 kontynuował służbę w Reichswerze. Po dojściu Hitlera do władzy w 1933 był oficerem sztabowym jednostek okręgu Hessen-Darmstadt (major). Wraz z wybuchem II wojny światowej został szefem sztabu jednostek pograniczych grupy "Eifel", następnie był szefem sztabu XXIII Korpusu Armii.
Od lutego 1941 do połowy stycznia 1943 dowodził 8 dywizją pancerną, a następnie XXXVI Korpusem Piechoty. W listopadzie 1943 otrzymał nominację na generała sił pancernych (General der Panzertruppe). Za udział w walkach w 1944 otrzymał Krzyż Rycerski Żelaznego Krzyża wraz z Liśćmi Dębu. W grudniu podczas niemieckiej kontrofensywy w Ardenach dowodził 7 armią, chroniącą lewe skrzydło nacierających sił pancernych. Pod koniec wojny objął dowództwo kolejno nad XIX Korpusem Armii i 19 Armią.
