Doryforos
Z Wikipedii
Doryforos (gr. niosący włócznię) - rzeźba Polikleta okresu klasycznego w starożytnej Grecji powstała w latach 450-440 p.n.e.
Poliklet wprowadził do swojego dzieła zasadę kontrapostu, czyli przeciwwagi: ciężarów, mas, napięć, kierunków. Jest to swobodne ułożenie ciała i zatrzymanie w czasie. Lekkiemu nachyleniu lini bioder odpowiada nachylenie w przeciwnym kierunku lini ramion. Cały ciężar ciała utrzymuje jedna noga mocno przytwierdzona do podłoża, druga delikatnie odsunięta do tyłu pozostaje w spoczynku. Temu układowi nóg odpowiada przeciwne ułożenie rąk: jedna dźwiga włócznię (pracuje), druga jest rozluźniona.
Wszystkie części ciała są wyodrębnione, wyrażnie zaznaczone. Pod warstwą skóry i mięśni wyczuwa się ich konstrukcję - kościec. Rzeźba harmonijna, spokojna, matematyczne proporcje, którymi szczególnie interesował się artysta, posługując się długością głowy, palca czy nosa jako jednostką miary. Doryforos podobnie jak kurosy archaiczne był raczej modelem, ideałem czlowieka, niż kimś realnym.
