Chrystianizacja
Z Wikipedii
Chrystanizacja, to proces wypierania rodzimych wierzeń etnicznych, osiadłego w określonym rejonie ludu, przez wiarę chrześcijańską. Jego największe nasilenie przypadało w okresie średniowiecza, a spowodowane było dominującą pozycją chrześcijaństwa wśród ówczesnych europejskich władców oraz rosnącymi wpływami papiestwa.
Chrystianizacja najczęściej przebiegała w brutalny i prymitywny sposób. Niszczone były wszelkie oznaki rodzimej wiary, całkowicie zastępowane chrześcijańskimi symbolami - w miejscu świętych gajów i świątyń (kącin), które były wycinane i niszczone, wznoszono kościoły; w dniach, w których obchodzono uroczystości religijne (np. celtyckie Samhain czy słowiańskie Dziady), ustalano różnego rodzaju święta kościelne (Wszystkich Świętych). W ten sposób stopniowo doprowadzano do eliminacji wcześniejszych wierzeń de facto zmieniając jedynie nazwy i formy ich obchodów. Lokalne bóstwa zostawały zastępowane przez kult świętych (celtycka Brigid - św. Brygida, słowiański Świętowit - św. Wit), a wizerunki bogów przekstałcano najczęściej w ikony, tak więc we wczesnym średniowieczu, większość obrazów przedstawiających Jezusa była identyczna z wcześniejszymi wyobrażeniami Zeusa (czego łatwo dopatrzeć się również dzisiaj) i bogów z lokalnego panteonu.
Chrystianizacja często (nawet już po pozornym jej zakończeniu) natrafiała na zdecydowany opór miejscowej ludności - tak jak miało się to w Czechach w trakcie Rebelii Pogańskiej czy w Polsce w trakcie Reakcji Pogańskiej.
Często świeccy władcy wzywali do pomocy m.in. zakony rycerskie, by te udzieliły im militarnego wsparcia przeciwko pogańskim ludom. Tak stało się m.in. w przypadku Konrada Mazowieckiego, który w 1226 roku wezwał Krzyżaków, by wsparli go w walce z Prusami.
