Jaćwingowie
Z Wikipedii
Jaćwingowie, Jaćwięgi (łac. Sudovia, lit. Jotvingiai, biał. Яцьвягі) - wymarły lud bałtycki, blisko spokrewniony z Prusami, zamieszkujący Sudowię lub Jaćwież - tereny na lewym brzegu środkowego Niemna, jak również tereny dzisiejszego Pojezierza Suwalskiego. Posługiwali się oni językiem jaćwińskim (jaćwieskim).
Prowadzili niszczące najazdy na Mazowsze, lubelską Małopolskę. W odwecie za najazdy Bolesław Wstydliwy zorganizował najazd odwetowy na ich ziemie. Kilkanaście lat potem powracający z łupami zagon jaćwieski został rozbity przez Leszka Czarnego. Ich los przypieczętowała przegrana bitwa nad rzeką Nurzec.
Osłabieni zostali podbici przez zakon krzyżacki do 1283, w którym to poddał się im ostatni ich wódz Skomand. Resztki emigrowały na Litwę i tam zostały wchłonięte przez Litwinów w XIII i XIV wieku. Ich ziemie pokojem melneńskim w 1422 roku podzielono między zakon krzyżacki i Litwę. Później zostali całkowicie zaasymilowani z ludnością litewską bądź słowiańską.