Cejlońska legenda Aśoki
Z Wikipedii
Według buddyjskiej tradycji kronikarskiej (Mahavamsa), po trzecim buddyjskim soborze w Pataliputrze Aśoka wysłał swego syna Mahendrę (Mahindę) i córkę Sanghamittę na Lankę z zadaniem szerzenia dobrego prawa (Dharmy.
Ówczesny władca Lanki Devanampija Tissa stał się potężnym patronem buddyzmu i ustanowił klasztor Mahaviharę w Anuradhapurze w 240 roku p.n.e., który stał się historycznym centrum buddyzmu theravada na wyspie. Późniejsze wydarzenia także przyznają specjalny prestiż Sri Lance w buddyjskim świecie.
To właśnie tutaj spisano po raz pierwszy nauki Buddy – Tipitakę w około 100 roku n.e. Dewanampija Tissa otrzymał od króla Aśoki relikwie – kości obojczyka Buddy i miskę żebraczą i zbudował dla nich stupę Thuparama, by w złożyć je w niej.
Inna relikwia – ząb Buddy został przywieziony na Sri Lankę w IV wieku. Relikwia ta jest przechowywana w Świątyni Zęba w Kandy. Coroczna procesja Perahera ku jej czci, służy do dzisiaj jako siła jednocząca kraj. Córka Aśoki – Sanghamitta, przywiozła ze sobą na Sri Lankę sadzonkę świętego drzewa bodhi, pod którym Budda osiągnął Oświecenie.
Zgodnie z legendą drzewo wyrosłe z tej sadzonki znajduje się w pobliżu ruin starożytnego miasta Anuradhapury. Powiada się, że to drzewo jest najstarszym żyjącym drzewem na świecie i otaczane jest wielką czcią. Dzisiaj Anuradhapura jest wielkim parkiem zawierającym ruiny Wielkiego Klasztoru (Mahavihara) utworzonego w 250 roku p.n.e., na przedmieściach starożytnej sinhalijskiej stolicy. Anuradhapura jest połączona trzynastokilometrową trasą dla pielgrzymów z Mihintale, gdzie Mahinda wygłaszał swe pierwsze kazania. Współcześnie oczyszczono to miejsce z porastającej je dżungli. Wtedy wyłoniły się z niej: stupa Anuradhapura, ruiny klasztoru, liczne rzeźby, zbiorniki wody i potomek oryginalnego drzewa bodhi.
