Boeing 717
Z Wikipedii
Boeing 717 jest najnowszym klonem popularnej rodziny DC-9/MD-80/MD-90 i jest jedynym liniowcem Douglasa, którego produkcja po połączeniu Boeinga z McDonnell Douglas w 1997 roku została utrzymana. Jest to 100 miejscowy samolot przeznaczony do intensywnej eksploatacji na krótkich trasach regionalnych.
Spis treści |
[edytuj] Historia
McDonnell Douglas po raz pierwszy poinformował o MD-95 na paryskich pokazach lotniczych w czerwcu 1991 roku. W tym czasie firma ta zakładała początek programu na koniec 1991 roku i pierwszy lot w czerwcu 1994 roku. Plan ten okazał się niemożliwy do zrealizowania i program ruszył dopiero w październiku 1995 roku, kiedy to linia ValuJet (obecnie AirTran Airlines) zamówiła 50 sztuk z opcją zakupu kolejnych 50 egzemplarzy.
W styczniu 1998 roku firma Boeing (już po fuzji z McDonnell Douglas z sierpnia 1997 roku) po raz kolejny wprowadziła konstrukcje na rynek – tym razem jako model 717-200. Ciekawostką jest to, że było to drugie użycie oznaczenia 717, gdyż wcześniej numer ten był przeznaczony dla wojskowej rodziny C-135/KC-135. Pierwszy lot 717-200 odbył się 2 września 1998 roku. Maszyna uzyskała certyfikat 1 września 1999 roku i wkrótce potem, 23 września, miała miejsce pierwsza dostawa – do AirTran Airlines.
[edytuj] Oferowane wersje
Samoloty te oferowane są w standardowych wersjach 717-200BGW (Basic Gross Weight) oraz w wersjach o wydłużonym zasięgu 717-200HGW (High Gross Weight). Dodatkowo, trwały prace nad skróconym 80 miejscowym 717-100 (wcześniej MD-95-20) oraz wydłużonym 120 miejscowym 717-300 (wcześniej MD-95-50). W efekcie powstała wersja odrzutowca dyspozycyjnego (business jet).
[edytuj] Technika
Dwuosobowa kabina załogi 717-tek zawiera najnowocześniejszą awionikę, zaczerpniętą rodem z rodziny 777. Wszystkie informacje generowane przez dwa zintegrowane komputery docierają do pilotów poprzez 6 płaskich paneli ciekłokrystalicznych (LCD). Zastosowano wiele nowoczesnych systemów pomagających pilotom w pracy.
[edytuj] Produkcja
W proces produkcyjny samolotu zaangażowanych jest wiele firm z całego świata, wśród których są: Alenia (kadłub), Korean Air (dziób), AIDC, Taiwan (część ogonowa), ShinMaywa, Japonia (pylony silników oraz stabilizatory poziome), Israel Aircraft Industries (podwozie) oraz Fischer, Austria (wnętrze). Ostateczny montaż płatowca odbywa się w fabryce Boeinga w Long Beach, w tym samym budynku, w którym produkowane były DC-9 oraz MD-80. Znajduje się tam ruchoma linia konstrukcyjna, gdzie składany samolot przesuwa się z prędkością kilku centymetrów na godzinę wzdłuż wszystkich stanowisk montażu.
[edytuj] Przyszłość konstrukcji
Na początku 2005 roku zarząd firmy Boeing podjął decyzję o zakończeniu produkcji samolotu Boeing 717. Produkcja ma trwać do roku 2007, kiedy to zostaną zrealizowane wszystkie dotychczasowe zamówienia na te maszyny. Decyzja ta została podjęta w związku z faktem, że bieżące zapotrzebowanie rynku na 717-ki nie wskazuje na potrzebę kontynuacji produkcji. Zamiast tego, Boeing skupi się na ofercie związanej z modelem 737 Next Generation, który w jednej z wersji występuje w wariancie 100 miejscowym.
[edytuj] Parametry samolotu
| Porównywane modele | Basic Gross Weight | High Gross Weight |
| Kabina pasażerska | 106 miejsc w typowym układzie,
tylko 2 klasa |
|
| Powierzchnia bagażowa | 26,5 m kw. | 20,7 m kw. |
| Jednostki napędowe | Dwa silniki Rolls Royce BR715-A1-30
o ciągu 8325 kg każdy |
Dwa silniki Rolls Royce BR715-C1-30
o ciągu 9450 kg każdy |
| Maksymalna ilość paliwa | 11162 kg | 13381 kg |
| Maksymalna masa startowa | 49895 kg | 54885 kg |
| Zasięg maksymalny | 2645 km na wysokości 10260 m | 3815 km na wysokości 10260 m |
| Typowa prędkość podróżna | 806 km/h (0.77M) | |
| Rozpiętość skrzydeł | 28,4 m | |
| Długość | 37,8 m | |
| Wysokość statecznika pionowego | 8,9 m | |
