Bitwa pod Falkirk
Z Wikipedii
| Bitwa pod Falkirk | |||||||||||
| Konflikt: wojna szkocko-angielska 1296-1314 | |||||||||||
| [[|238px]] |
|||||||||||
|
|||||||||||
| Walczące strony | |||||||||||
 Szkocja |
 Anglia |
||||||||||
| Dowódcy | |||||||||||
| William Wallace | Edward I | ||||||||||
| Siły | |||||||||||
| 9,500 piechoty, 500 kawalerii | 12,900 piechoty, 2,250 kawalerii | ||||||||||
| Straty | |||||||||||
| Pierwsza szkocka wojna o niepodległość |
|---|
| Bitwa pod Dunbar - Bitwa pod Stirling Bridge - Bitwa pod Falkirk - Bitwa pod Methven - Bitwa pod Bannockburn |
Bitwa pod Falkirk - odbyła się 21 lipca 1298 i była jedną z wielu walk Szkotów o niepodległość. Bitwa zakończyła się wygraną Anglików.
Porażka Szkotów zachwiała dotychczasową zgodność pomiędzy najważniejszymi osobami kierującymi powstaniem oraz pomiędzy przywódcami poszczególnych klanów Szkocji. Pośród Szkotów zaczęło się szerzyć zwątpienie we własne siły, niechęć wobec wojny oraz w przyszłość i sens powstania. Wallace rezygnuje z tytułu „Strażnika Szkocji” i stara się zaprowadzić ład w armii i podnieść morale żołnierzy. Po przegranej pod Falkirk powstanie zakończyło się i król Anglii, Edward I powołał do życia rząd szkocki, a Wallace zmuszony był do ucieczki i prowadzenia wojny partyzanckiej przeciwko niewielkim oddziałom i fortom angielskim.
