Bernardo Bellotto
Z Wikipedii
Bernardo Bellotto (zw. Canaletto lub Canaletto młodszym, ur. 30 stycznia 1721 r. w Wenecji, zm. 17 listopada 1780 r. w Warszawie) – jeden z najwybitniejszych malarzy weneckich XVIII wieku.
Canaletto był Włochem. Nim przybył do Polski, działał w Wenecji i Dreźnie, gdzie zasłynął jako malarz przepięknych wedut – niewielkich wymiarów pejzaży przedstawiających widoki miast (tą samą specjalizację miał także jego wuj, Giovanni Antonio Canal). Na dworze Stanisława Augusta Poniatowskiego zyskał pozycję faworyta króla i został zaangażowany do wykonania galerii 30 wedut Warszawy, które następnie umieszczono w oddzielnej Sali Prospektowej (zwanej też Salą Canaletta). Do dzisiejszych czasów zachowało się tych wedut 26. Obrazy Bellotta charakteryzują się przede wszystkim wielką pieczołowitością w odmalowywaniu szczegółów – mimo niewielkiego formatu bardzo dopracowane są wszystkie stroje, twarze postaci (do tego stopnia, że fachowcy rozpoznają w nich poszczególne osoby, w większości rodzinę Poniatowskiego). Z detalami uwieczniana była i architektura, lecz na tym polu Canaletto dopuszczał się pewnych przekłamań, udoskonaleń. Ta dokładność, możliwa dzięki zastosowaniu camery obscury i szkieł powiększających, została wykorzystana przy odbudowie zniszczonej podczas wojny Warszawy.
