Aleksander Morozewicz
Z Wikipedii
Aleksander Morozewicz (ros. Александр Морозевич, ur. 18 lipca 1977 roku w Moskwie) - rosyjski arcymistrz, jeden z czołowych szachistów świata.
Pierwsze sukcesy na arenie międzynarodowej odniósł w wieku szesnastu lat. W 1993 roku na turnieju w Tilburgu, rozgrywanym systemem pucharowym, wygrał mecz z Michaelem Adamsem (2-0), eliminując go z dalszych gier. Rok później zadziwił świat szachowy wygrywając silnie obsadzony turniej w Londynie wynikiem 9,5 punktu z 10 partii. W tym samym roku był liderem drugiej reprezentacji Rosji, która zdobyła brązowe medale na olimpiadzie w Moskwie, a także zajął pierwsze miejsce na turnieju w Pampelunie.
Następne lata były mniej udane, dopiero rok 1998 przyniósł pasmo sukcesów i awans do ścisłej czołówki światowej. W tym roku Morozewicz zajął pierwsze miejsce w arcymistrzowskim turnieju w Kiszyniowe, deklasując rywali niezwykłym wynikiem 8,5 punktu z 9 partii. Sięgnął następnie po tytuł mistrza Rosji, wygrywając turniej finałowy w Petersburgu. Wspólnie z Wadimem Zwiagincewem zwyciężył w turnieju o Puchar Rosji w Samarze. Na olimpiadzie w Erewanie był mocnym punktem reprezentacji Rosji, która zdobyła złote medale. Indywidualnie Morozewicz zdobył brązowy medal za wynik rankingowy (2777 punktów) oraz srebrny za drugie miejsce na czwartej szachownicy. Po tej serii sukcesów jego ranking na liście FIDE wzrósł do 2723 punktów, co dawało mu piątą pozycję na świecie. Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął w lipcu 1999 roku - 2758 punktów.
Od 1999 roku Morozewicz jest stałym uczestnikiem turniejów na najwyższym poziomie, doskonałą grę przeplatając z wyraźnymi spadkami formy. Trzykrotnie zwyciężał w turniejach w Biel, w latach 2003 (z wynikiem 8 punktów z 10 partii), 2004 (7,5 z 10) oraz 2006 (7,5 z 10). Doskonałe rezultaty uzyskiwał w kombinowanym turnieju szachów szybkich i gry "na ślepo" w Monte Carlo: pierwsze miejsce w 2002 roku, drugie w 2003 i pierwsze (wspólnie z Władimirem Kramnikiem) w 2004. W 2003 roku podzielił z Piotrem Swidlerem pierwsze miejsce w mistrzostwach Rosji, ustępując Swidlerowi punktacją pomocniczą. W rozgrywkach drużynowych Morozewicz regularnie osiągał bardzo dobre rezultaty. Na olimpiadzie w Stambule w 2000 roku uzyskał najlepszy ranking turniejowy (2802) i zdobył brązowy medal na drugiej szachownicy. Ogółem w latach 1994 - 2006 reprezentował Rosję na sześciu olimpiadach, zdobył pięć medali drużynowo i cztery indywidualnie oraz 40,5 pkt w 61 partiach.
Morozewicz jest znany z nieszablonowej gry, często wybiera zapomniane lub rzadko stosowane warianty debiutowe, na przykład obronę Czigorina przeciwko gambitowi hetmańskiemu. Lubi skomplikowane pozycje, w których może wykazać się swoim talentem kombinacyjnym i szachową wyobraźnią.
Na liście rankingowej FIDE w lipcu 2006 roku posiadał ranking 2731 i zajmował 10 miejsce na świecie (czwarte w Rosji).
