Ślepota

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

	Ślepota i upośledzenie wzroku
(amaurosis, ablepsia)
ICD-10:	H54
H54.0 Ślepota obuoczna
H54.1 Ślepota jednego oka, upośledzenie widzenia drugiego oka
H54.2 Upośledzenie wzroku obuoczne
H54.3 Nieokreślona utrata wzroku, obuoczna
H54.4 Ślepota jednego oka
H54.5 Upośledzenie widzenia jednego oka
H54.6 Nieokreślona utrata wzroku jednego oka
H54.7 Nieokreślona utrata wzroku
H54.8 {{{X.8}}}
H54.9 {{{X.9}}}

Zegarek na rękę dostosowany do potrzeb ludzi niewidzących

Ślepota - całkowite lub znaczne zaburzenie widzenia. Ślepota może być spowodowana wadami oka lub chorobami i uszkodzeniami natury neurologicznej. Zaburzenie to może mieć charakter nabyty (np. w wyniku uszkodzenia oczu) lub wrodzony (jako niedorozwój części narządu wzroku).

Ślepotę leczy się przyczynowo, zwykle operacyjnie. Niektóre jej postacie mają charakter nieodwracalny (niepoddający się leczeniu lub niemożliwy do leczenia).

Ludzi ze ślepotą wrodzoną nazywa się niewidomymi, zaś z nabytą ociemniałymi. Z racji na znaczne kalectwo ludzie tacy mają poważne problemy z poruszaniem się i wykonywaniem codziennych czynności. Problemem pozostaje także akceptacja własnego kalectwa. Osoby niewidome nie używają pojęć wynikających z postrzegania świata zmysłem wzroku (np. barw). W celu ułatwienia życia osobom kalekim prowadzi się tresury psów-przewodników, drukuje książki alfabetem L. Braille'a i prowadzi zajęcia z psychologami. Rehabilitacją zajmują się specjalistyczne ośrodki, jednym z takich jest Zakład dla Niewidomych w Laskach ([1]).

Zobacz też: kurza ślepota, ślepota dzienna, ślepota śnieżna.

Linki zewnętrzne: Polski Związek Niewidomych