West-Vlieland
Al in de vijftiende eeuw lag er op het westelijk deel van het eiland Vlieland een dorp genaamd West-Vlieland. Het was het hoofddorp van Vlieland.
Er woonden veel loodsen en commandeurs van de walvisvaart op Groenland. Het dorp had een kerk die reeds in de Middeleeuwen gebouwd was. Ook stonden er een molen, een spinhuis en een armenhuis. Het dorp had een eigen vissersvloot en brouwde zijn eigen bier. De toren van het raadhuis was een baken voor de schepen. Johan van Oldenbarnevelt gaf in 1590 het dorp een eigen wapen, waarop een dorre boom stond afgebeeld. In 1600 woonden er meer dan 1000 mensen in West-Vlieland.
Waarschijnlijk door de aanleg van de stuifdijk op Texel, veranderde de zeebodem. Als gevolg hiervan kreeg West-Vlieland te maken met sterkere zeestromingen, waardoor het gehele dorp geleidelijk aan in de zee verdween. In 1736 stonden er nog maar twee huizen. Op die plaats staat nu 15 vadem (ca. 27 m) water.
