Vrede van Amiens
De Vrede van Amiens van 27 maart 1802 maakte een einde aan de oorlog tussen Engeland en de Franse Republiek, die begonnen was met de Franse oorlogsverklaring van 1793.
Na eerdere pogingen om vrede te sluiten (bijvoorbeeld in 1797 in een conferentie te Rijsel) slaagde de conferentie te Amiens wel. Van Engelse zijde werd onderhandeld door Lord Cornwallis. De Franse delegatie werd geleid door Joseph Bonaparte. Daarnaast namen er delegaties namens de Spaanse koning en de Bataafse Republiek - beide bondgenoten van de Franse Republiek - aan de onderhandelingen deel. De Spaanse delegatie stond onder leiding van don Joseph-Nicolas d'Azara. De Bataafse Republiek had Rutger Jan Schimmelpenninck afgevaardigd. Het Ottomaanse rijk (bondgenoot van Engeland) trad op 13 mei 1802 tot het verdrag toe.
De Bataafse Republiek raakte Ceylon definitief kwijt, maar kreeg de Kaap de Goede Hoop terug. Engeland gaf ook het streven naar het herstel van het stadhouderschap in Nederland officieel op onder de voorwaarde dat het Huis van Nassau schadeloosgesteld zou worden. De vrede hield niet lang stand. Na ruim een jaar brak de oorlog tussen Frankrijk en Engeland weer uit. De directe aanleiding voor de breuk was de Engelse weigering om Malta te ontruimen.
De tekst van het verdrag is te vinden in: Kerautret, M., 2002, Les Grands Traités du Consulat 1799-1804. Documents diplomatiques du Consulat et de l’Empire Tome 1, Paris : Nouveau Monde éditions/Fondation Napoléon, p. 230-241 en Parry, C. (red.), 1961-1986, The Consolidated Treaty Series, vol. 56, 1801-1803, Dobbs Ferry, N.Y : Oceana Publications, p. 289-300
