Slag bij Kassel (1071)
De Slag bij Kassel werd op 22 februari 1071 op de noord-oostelijke flank van de Kasselse berg uitgevochten. Het gaat om een militair treffen om de heerschappij over het Graafschap Vlaanderen.
Arnulf had als oudste zoon van graaf Boudewijn VI recht op de graventitel. Hij kreeg daartoe de steun van zijn moeder Richilde van Henegouwen en haar derde echtgenoot, William Fitzosburn, graaf van Hereford (die te Kassel zou sneuvelen).
Zijn oom Robrecht, die eveneens aanspraak maakte op de opvolging, beschuldigde Arnulf van tirannie en het kwam tot een treffen in Kassel. Arnulf moest het onderspit delven (vandaar zijn bijnaam de Ongelukkige), ondanks de steun van een coalitie bestaande uit zijn leenheer de Franse koning Filips I, zijn oom Willem de Veroveraar, graaf Hendrik II van Leuven (als neef van Richilde) en de ridders en steden uit overwegend het Picardische deel van Vlaanderen.
Voor zijn investituur in Vlaanderen kon Robrecht na de strijd toch het vertrouwen van de Franse koning winnen, door toezegging van een huwelijk tussen zijn stiefdochter Bertha van Holland met Filips I van Frankrijk.
