Roger Waters

George Roger Waters (geboren 6 september 1943 in Great Bookham bij Dorking (Surrey) is een Britse rockmusicus (basgitarist) en songwriter. Hij is voornamelijk bekend als lid van Pink Floyd.

Waters werd in 1943 geboren kort nadat zijn vader die oorspronkelijk leraar was maar in de oorlog bij de luchtmacht was, was verongelukt. Dit had een grote invloed om zijn verdere leven. Veel songs van hem zijn anti-miltaristisch getint. Het album The final cut is opgedragen aan zijn vader. Het gemis van zijn vader komt tot uitdrukking in de song : Another brick in the wall, waarin hij zingt :

Daddy has flown across the ocean

Leaving just a memory

The snapshots in the family album

Hey daddy , what else did you leave behind for me.

Inhoud 1 Pink Floyd 2 Solo 3 The In the Flesh Tour 4 Live 8 - Tour 2006-2007 5 Ça Ira 6 De data op een rij 7 Bronnen

[bewerk] Pink Floyd

Waters stond in 1964 samen met Syd Barrett aan de wieg van wat de meest succesvolle psychedelische rockband ooit zou worden: Pink Floyd. Onder aanvoering van Barrett, die een grote voorliefde voor bewustzijnsveranderende middelen koesterde, maakte Pink Floyd in 1967 een uiterst succesvol debuutalbum, A Piper at the Gates of Dawn, na twee singles uitgebracht te hebben, Arnold Layne; een nummer over een travestiet en See Emily Play. Barretts tomeloze drugsconsumptie leidde er toe dat de geniale gitarist/songschrijver niet meer in groepsverband te handhaven was. Zijn plaats werd ingenomen door David Gilmour. Barrett sleet zijn dagen al cactussen kwekend, schilderend en televisie kijkend. Barrett overleed op 7 juli 2006. Het prachtnummer Shine on You Crazy Diamond, van het album Wish You Were Here (1975) is aan hem opgedragen

Na A Saucerful of Secrets (1968) is al duidelijk dat Waters de drijvende kracht achter Pink Floyd is geworden. Hij is degene die het creatieve proces binnen Pink Floyd domineert. De periode van 1968 tot 1973 is er een waarin de band barst van de energie en creativiteit, maar waarin ook Rick Wright en Gilmour een duidelijke stem hebben. Ook letterlijk. In 1969 komt de dubbelaar UmmaGumma, de ene helft bevat een live-gedeelte, de andere bijdragen van de vier bandleden afzonderlijk.

Kort daarna wordt Atom Heart Mother (1970) uitgebracht waarbij Pink Floyd samenwerkt met het Philharmonic London Orchestra. Een opvallend en bij wijlen fraai album, dat verassende passages kent. Daarna volgt Meddle (1971), waarbij vooral het lange Echoes indruk maakt door de fraaie glasachtige zang van Gilmour en Wright. Gilmour imiteert albatrossen op zijn gitaar, een psychedelisch hoogstandje. Waters neemt steeds meer het schrijven van de teksten voor zijn rekening. Pink Floyd heeft in die dagen al de status van absolute supergroep, die met een voor die tijd opzienbarende lichtshow de hele wereld rondreist. Het optreden in het Amsterdamse Paradiso is in dit opzicht legendarisch.

Na het album Obscured by Clouds, geschreven voor de film La Vallee, verschijnt in 1973 Dark Side of the Moon. De hand van Waters is duidelijk zichtbaar, hij bedacht het concept en schrijft nu alle teksten. De band is muzikaal ook een andere richting ingeslagen. Van ingewikkelde etherische muziek tot pakkende, korte songs met een sombere, onheilspellende ondertoon. Het album is onmiddellijk een sensatie. Het is nog altijd het best verkochte Pink Floyd album, en tevens een der best verkochte rockalbums aller tijden. In de VS staat Dark Side of the Moon bijna onafgebroken veertien jaar (!) in de albumcharts. De klassieker Money wordt een van de grootste hits, hoewel het nooit op single is uitgebracht.

Na het onvoorstelbare succes van Dark Side of the Moonvolgt een rustpauze die twee jaar duurt. Hoewel het bijna onmogelijk was dit succes te herhalen, is Wish You Were Here een waardige opvolger. De plaat is in de voorverkoop al goud. De muzikale koers is verlegd naar langere stukken met een symfonische achtergrond. Waters zingt Shine on You Crazy Diamond. Dat gaat hem echter niet gemakkelijk af, kritisch als hij is komt hij iedere dag naar de studio om een regel in te zingen.

Vervolgens brengt de band in 1977 Animals uit, duidelijk geïnspireerd door George Orwells Animal Farm. De sfeer is rauw en donker. Het cultuurpessimisme viert hoogtij, maar muzikaal valt het, met uitzondering van Dogs, een beetje tegen. Het album verkoopt goed, maar kan zich niet meten met zijn voorgangers.

Intussen zijn Wright en Gilmour bezig met soloprojecten, en is Waters degene die het best zijn ei in het Pink Floyd concept kwijt kan. Dat blijkt in 1979 bij het verschijnen van The Wall. Zowel het album als de single Another Brick in the Wall slaan enorm aan, behalve in Zuid-Afrika, waar het toenmalige apartheidsregime de muziek als zijnde “subversief” verbiedt. Op The Wall zijn korte, relatief simpele songs te vinden. De rode draad is eenzaamheid, als gevolg van the wall, de muur, waaraan velen hun steentje bijdragen.

Nagenoeg onaangekondigd komt in 1983 het laatste Pink Floyd album uit, met de profetische titel The Final Cut. Een titel die ook voor andere interpretaties vatbaar is. Waters voert nu de totale regie, met uitzondering van “Not know John”, waarin ook Gilmour een aandeel heeft. Het is het minst succesvolle album van Pink Floyd. Duidelijk is hoorbaar dat de groep geen eenheid meer is, en de zwaarmoedige autobiografische bespiegelingen van Waters zijn menigeen te veel. Rick Wright doet dan al niet meer mee, hij is een paar jaar daarvoor ontslagen.

[bewerk] Solo

In 1984 brengt Waters zijn eerste soloplaat uit, The Pros and Cons of hitchhiking, een plaat die destijds gelijktijdig met the Wall door hem was geschreven. De plaat gaat o.a. over communicatie problemen, een geliefkoosd onderwerp. Tekenend voor de plaat zijn de vele geluidseffecten en de lange, stevige gitaarsoli van Eric Clapton.

Een wrevelige Waters ondervindt dat hij bij lange na niet zo bekend is als zijn voormalige band. Hij treedt op in halfvolle zalen en de plaat zelf wordt een matig succes. Hoewel het conceptueel goed in elkaar steekt, mist het de verzachtende inbreng van Gilmour, vooral vocaal. De laatste weigerde destijds om, na The Final Cut, weer als sessiemuzikant te mogen opdraven bij de uitvoering van The Pros and Cons. Het betekende het definitieve einde van de band.

In 1986 wordt hij gevraagd om een paar nummers te schrijven voor Where the Wind blows, een naargeestige tekenfilm over een braaf Engels stel in de setting van een nucleaire ramp. Ook Genesis is op deze cd terug te vinden, terwijl de titelsong afkomstig is van David Bowie.

Er breekt een periode aan van rechtszaken en allerhande juristerij, met als inzet het recht de naam Pink Floyd te gebruiken. Waters claimt het artistieke brein van de groep te zijn, maar Nick Mason en met name David Gilmour voeren aan zij ook gezichtsbepalend waren. De rechter stelt Waters in het ongelijk, maar kent hem wel een aandeel in de toekomstige royalties toe. Een voorrecht dat al eerder Syd Barrett was toegevallen, zij het dan zonder rechtszaak.

De groep profiteert intussen van de sterke merknaam en Waters moet toezien dat zijn oud-collega's moeiteloos volle stadions trekken. Pink Floyd, met frontman David Gilmour, baart opzien met gigantische, wereldwijde show ter promotie van A momentary lapse of reason. Hoogtepunt is een show in Venetie die ook in Nederland live wordt uitgezonden.

Ongeveer gelijktijdig verschijnt KAOS in 1987. Een zwakke plaat die weinig indruk achterlaat. Het is alsof de inspiratie hem in de steek heeft gelaten. Muzikaal gezien is het dunnetjes, de hoogstandjes uit de Pink Floyd periode lijken voorbij. Thema’s zijn o.a. de overvloed aan informatie die we over ons heen krijgen en profetische angsten voor wederom een kernoorlog. Maar zelfs Waters eindigt optimistisch met het slotnummer The Tide is turning, een van de weinige hoogtepunten van deze plaat.

In 1989 valt de Berlijnse Muur en Waters organiseert een “larger than live” Wall show in Berlijn, met een all-star cast. Kosten noch moeite zijn gespaard, maar kunnen niet verhinderen het een debacle wordt. Miljoenen kijkers zijn getuige van een rommelige opvoering en de geluidsweergave is soms erbarmelijk. Waters gaat zelfs biddend naar de grond, alsof hij zo nog erger wilde voorkomen.

In 1992 revancheert hij zich met Amused to Death uit, zijn magnum opus. Zingen kan hij nauwelijks meer, maar zijn “praatzingen” herbergt vele nuances en accentueert de veelal ingetogen songs. Het gitaarwerk van Andy Fairweather Low klinkt ook zeer goed. Verder maakt Waters veelvoudig gebruik van de vocale kwaliteiten van Katie Kissoon en P.P. Arnold.

Opvallend zijn vooral de teksten. Waters bevestigt hier voorgoed zijn reputatie als woordkunstenaar. Soms diep droevig en wanhopig dan weer fijn sardonisch, maar altijd gevat. Thema’s zijn de waanzin van de oorlog en de “vooruitgang” van de mens. Hij laakt ook het zich verschuilen van de mens achter God en religie, terwijl iedereen open staat voor de nieuwe religie: consumentisme. De plaat wordt zeer goed ontvangen door zowel critici als publiek. In hifikringen zou de geluidskwaliteit lange tijd een standaard zijn.

Na een lange stilte besluit Waters weer op te treden. Een opmerkelijke stap, omdat hij tijdens zijn Pink Floyd periode een stevige weerzin voor toeren opbouwde. Een thema dat ook in The Wall naar voren komt. Hij oogt minzaam en lijkt in weinig meer op de cynische Pink Floyd voorman, maar zijn autoriteit is hij niet kwijt geraakt. Hij geniet van het contact met het publiek.

[bewerk] The In the Flesh Tour

Aan het eind van de twintigste eeuw treft Waters vanaf Barbados voorbereidingen voor een wereldtournee in het gezelschap van onder meer Andy Fairweather-Low, Snowy White en Katie Kissoon. De tour, genaamd In the Flesh, start op 2 juni 1999 in Tampa (Florida) en voert uiteindelijk in 2002 ook naar Nederland.

Nieuw materiaal is er nog steeds niet, maar dat lijkt het publiek weinig te deren. Waters kent nu ook de weelde van uitverkochte zalen en stadions. De songs, een mengeling van Pink Floyd werk en eigen repertoire worden met groot enthousiasme en vakmanschap uitgevoerd. Ze hebben nog niets aan zeggingskracht verloren. Dat geldt tevens voor de live-CD In the Flesh, getuige de goede verkoopcijfers.

In 2001 ziet ook The Flickering Flame het levenslicht, een compilatie met o.a. een sterk uitgevoerde cover van Bob Dylan, maar met slechts twee nieuwe songs.

[bewerk] Live 8 - Tour 2006-2007

Ondanks al het venijn uit het verleden gebeurt op 2 juli 2005 het onmogelijke. Bob Geldof brengt de ruziënde bandleden bij elkaar, waarbij David Gilmour nog de meeste moeite had om over zijn weerstanden te stappen. Ze moeten echter beiden erkennen dat hun onderlinge meningsverschillen niets zijn vergeleken met de problemen die de derde wereld kent. Het optreden wordt een groot succes. Voor een doodstil publiek voert Pink Floyd nog eenmaal een kunstje uit, wat hogelijk wordt gewaardeerd. De platenverkoop van Echoes, een verzamelaar uit 2001, stijgt explosief.

Waters geeft daarna te kennen in te zijn voor een tournee met zijn oude bandleden, maar ondanks de fabelachtige bedragen die de ronde gaan houdt Gilmour de boot vooralsnog af. Hij heeft het ook te druk met solowerk.

In 2006 toert Roger door de VS en Europa, waarbij de band in de 2e helft het complete album Dark side of the moon speelt. Het brengt deze bijzondere plaat weer terug aan de top van de Amerikaanse charts. Waters trekt moeiteloos enorme toeschouwersaantallen, maar in de VS is niet iedereen gecharmeerd van zijn in de show verweven aanvallen op president Bush.

Begin 2007 wordt de 'Dark Side of the Moon' tour van Roger Waters voortgezet. Vanaf eind januari zal Roger met z'n band gaan touren in Australië, Nieuw Zeeland, China, Japan, opnieuw door Europa met o.a. optredens in Engeland. Ook Zuid Amerika wordt aangedaan waarna de afsluiting van de tour plaats zal vinden in Noord Amerika waar nu al 20 optredens gepland staan.

Op 31 oktober 2006 werd bekend dat Roger Waters opnieuw naar Nederland zal komen en zal optreden in het Gelredome in Arnhem, maar het langverwachte nieuwe album blijft voorlopig nog in de ontwikkelingsfase.

[bewerk] Ça Ira

De opera Ça Ira heeft 25 augustus 2006 in Polen zijn wereldpremière beleefd. De eerste opvoering van het muziekstuk van Roger Waters trok in de stad Poznan 12.000 toeschouwers. Waters heeft zeventien jaar lang gewerkt aan het stuk. Circa 380 artiesten werkten mee aan de voorstelling die gepaard ging met een groots vuurwerk. Het stuk is een vertolking van de Franse revolutie van 1789 tegen koning Lodewijk XVI, het gevecht voor vrijheid en de terreur die volgde. Het libretto is van de hand van Etienne Roda-Gil en zijn vrouw Nadine. Beiden zijn inmiddels overleden, en dat motiveerde Waters om het werk uiteindelijk toch af te ronden.

[bewerk] De data op een rij

• 1943 6 september: Roger Waters geboren in Great Bookham, Cambridge, Engeland.
• 1945 27 januari: Nick Mason geboren in Birmingham, Engeland.
• 1945 28 juli: Rick Wright geboren in Londen, Engeland.
• 1946 6 januari: Roger Keith "Syd" Barrett geboren in Cambridge, Engeland.
• 1946 6 maart: David Gilmour geboren in Cambridge, Engeland.
• 1965 De studenten Mason, Wright en Waters vormen op de Polytechnische school Regent Street in Londen de band Sigma Six.
• 1965 Syd Barrett sluit zich aan bij de band, die hij kort daarna omdoopt tot Pink Floyd.
• 1966 13 maart: Pink Floyd treedt op in de Londense Marquee Club.
• 1966 11 december: Pink Floyd speelt op het International Times-feest in het Londense Roundhouse.
• 1967 februari: EMI contracteert de groep.
• 1967 april: De single Arnold Layne bereikt nummer 20 in de Britse hitparade.
• 1967 5 augustus: Het debuutalbum The piper at the gates of dawn wordt uitgebracht.
• 1967 november: Eerste bezoek aan de Verenigde Staten.
• 1968 april: Na problemen wordt Syd Barrett uit de band gezet en vervangen door David Gilmour.
• 1968 29 juni: A saucerful of secrets komt uit.
• 1969 25 oktober: De dubbelaar Ummagumma wordt uitgebracht.
• 1970 18 juli: Gratis openluchtconcert in Hyde Park, Londen.
• 1970 september: De band begint aan een omvangrijke tournee door de Verenigde Staten.
• 1970 oktober: Atom heart mother komt uit.
• 1971 15 oktober: De Amerikaanse tournee begint in Los Angeles.
• 1972 17 februari: Livepresentatie van The dark side of the moon.
• 1972 8 september: De Amerikaanse tournee begint in Austin, Texas.
• 1973 maart: De LP The dark side of the moon komt uit.
• 1973 5 maart: De Amerikaanse tournee begint in Detroit, Michigan.
• 1974 A nice pair, een dubbelaar bestaande uit de eerste twee albums van de band, bereikt nummer 36 in de Amerikaanse top 100.
• 1975 5 juli: De band gebruikt tijdens het concert op het Knebworthfestival een echte Spitfire.
• 1975 Wish you were here komt uit.
• 1976 2 december: Tijdens een fotosessie voor promofoto's ter gelegenheid van de release van Animals ontsnapt er een ballon in de vorm van een roze varken.
• 1977 23 januari: De release van Animals is een feit.
• 1977 22 april: De Amerikaanse tournee begint in Miami, Florida.
• 1978 25 mei: De solo-LP van David Gilmour komt uit.
• 1979 december: The Wall staat na zijn release eerder dat jaar 20 weken aan de top.
• 1979 december: De single Another brick in the wall, part two bereikt nummer 3 van de hitlijst.
• 1980 7-11 februari: Première van de The Wall-show in de Sports Arena te Los Angeles.
• 1980 Rick Wright verlaat de band na de Amerikaanse tournee.
• 1982 De filmversie van The wall met Bob Geldof in de hoofdrol komt uit.
• 1983 april: Het album The final cut bereikt nummer 3 in de hitparade.
• 1984 mei: Roger Waters' solo-LP The pros and cons of hitchhiking met daarop onder meer Eric Clapton komt uit.
• 1986 Waters wil de groep ontbinden en voorkomen dat Gilmour en Mason de naam Pink Floyd verder blijven gebruiken.
• 1987 juni: Waters is op tournee met zijn KAOS-show. Het album Radio KAOS bereikt nummer 50 in de Amerikaanse hitparade.
• 1987 september: Mason en Gilmour brengen geheel op eigen kracht A momentary lapse of reason op de markt onder de naam Pink Floyd.
• 1987 september: Rick Wright voegt zich weer bij de band.
• 1987 7 september: De wereldtournee van het vernieuwde Pink Floyd start in Ottawa, Canada.
• 1988 augustus: Pink Floyd treedt op in het Wembleystadion in Londen, Engeland.
• 1988 september: De wereldtournee wordt afgesloten.
• 1988 september: De CD A delicate sound of thunder komt uit.
• 1989 22 juli: Pink Floyd geeft een concert op een boot in de kanalen van Venetië, Italië.
• 1990 30 juni: Silver Clef-concert in Knebworth, Engeland waar onder meer Paul McCartney en Pink Floyd optreden.
• 1990 21 juli: Roger Waters voert The wall uit bij de Berlijnse muur met onder anderen Bryan Adams.
• 1992 Roger Waters' solo-CD Amused to death komt uit.
• 1994 Pink Floyd brengt het album The division bell uit en begint aan een wereldtournee.
• 1995 De wereldtournee wordt afgesloten en een liveregistratie hiervan komt op CD uit onder de naam Pulse.
• 2000 De DVD In the flesh komt uit.
• 2002 De CD Flickering flame komt uit.
• 2003 28 april: De DVD The wall - Live in Berlin komt uit.
• 2003 juni: De DVD Live at Pompeii verschijnt.
• 2004 april: Eerste optredens van Roger Waters' opera Ca Ira op Malta.
• 2004 3 september: Twee nieuwe songs komen uit: To kill the child en Leaving Beirut.
• 2005 2 juli: Pink Floyd treedt mét Roger Waters op tijdens het Live 8-concert in Hyde Park, Londen.
• 2006 10 juni: Optreden op Arrow Rock Lichtenvoorde.
• 2006 7 juli: Optreden in Ahoy Rotterdam, overlijden Syd Barrett
• 2006 25 augustus: Wereldpremiere opera Ça Ira in Poznan - Polen.
• 2007 25 april: Optreden in Antwerps Sportpaleis, België
• 2007 5 mei: Optreden in het Arnhemse Gelderdome.

Bron(nen):

Deze tekst, of een voorgaande versie ervan, is afkomstig van http://www.stronks.net/Waters.htm, met toestemming