Phineas Gage
Phineas Gage (1823 - 21 mei 1860) was een spoorwegarbeider, die in 1848 bij de aanleg van een spoorlijn een arbeidsongeval kreeg waarbij hij zware schade aan zijn frontale hersenen opliep. Na het ongeval was Gages persoonlijkheid op een opmerkelijke manier veranderd; hij vertoonde onaangepast en asociaal gedrag, terwijl hij voordien een verantwoordelijk, rustig en sociaal aangepast persoon was geweest. De geschiedenis van Phineas Gage vormde een van de eerste aanwijzingen dat specifieke delen van de hersenen een rol spelen in specifieke psychologische processen.
Op 13 september 1848 werkte Phineas Gage aan een nieuwe spoorlijn in Vermont. Bij een explosie schoot een ijzeren staaf met een doorsnee van 3 centimeter, een lengte van 1 meter en een gewicht van 6 kilogram met hoge snelheid door zijn hoofd en beschadigde de frontale delen van de hersenen (meer specifiek de orbitofrontale cortex). Gage was direct na het ongeluk bij bewustzijn en genas binnen 2 maanden. Hij kon lopen, praten en ook zijn geheugen functioneerde normaal. Zijn persoonlijkheid was echter totaal veranderd. Ook kreeg Gage last van epileptische aanvallen. Gage werd al snel ontslagen door zijn werkgever. In 1860 stierf hij als gevolg van een epileptische aanval.
De beschadiging aan het brein van Gage werd beschreven door zijn behandelend arts John Harlow. Harlow zorgde ervoor dat Gages schedel terechtkwam in het museum van de medische faculteit van de Harvard-universiteit. Ook recentelijk is er nog onderzoek gedaan naar de hersenbeschadiging van Gage.
