Niet-destructief onderzoek
Onder niet-destructief onderzoek (afgekort NDO) worden onderzoektechnieken verstaan waarmee men een indruk kan krijgen van de kwaliteit van een te onderzoeken object zonder dit object te beschadigen. Dat kan men bijvoorbeeld bereiken door er een röntgenfoto van te maken. Bij destructief onderzoek (afgekort DO) gaat het object verloren, bijvoorbeeld doordat men uitprobeert bij welke kracht het object bezwijkt.
In tegenstelling tot destructief onderzoek, waarbij beschadigingen van het object plaatsvinden, kan NDO op het gehele object plaatsvinden. Sinds het begin van de 20ste eeuw zijn er diverse onderzoekstechnieken ontwikkeld, onder andere door de ontwikkeling van de elektrotechniek en elektronica.
De voornaamste NDO-technieken zijn:
- Visuele inspectie
- Oppervlaktescheuronderzoek
- Magnetisch onderzoek
- Penetrant onderzoek
- Wervelstroomonderzoek
- Ultrasoon onderzoek
- Hardheidsmetingen
- Radiografie
- Neutrografie
- Replica
- Akoestische emissie
- Lekdetectie
- Persproef
- Thermische inspectiemethoden
- Holografische interferometrie
- Scheurdieptemetingen
- Laagdiktemetingen
- Materiaalidentificatie
- Positive Material Identification (PMI)
- Optische Emissie Spectroscopie (OES)
- Druppelproef
- Ferrietmeting
