Nazireeër
Een Nazireeër (ook wel Nazireer, van het Hebreewse 'nazir' = gewijde) is een bijbelse benaming voor iemand die zich speciaal aan God wilde toewijden.
Een Nazireeër mocht geen wijn drinken en zijn haar niet laten knippen. Ook mocht hij niet in aanraking komen met een dode of zelfs maar met een overledene onder een dak verkeren.
De regels waaraan een Nazireeër zich moest houden staan in het Bijbelboek Numeri 6:1-21. De gelofte die werd afgelegd kon gelden voor het hele leven of voor een bepaalde periode. In het Oude Testament worden twee Nazireeërs genoemd: Simson, in het boek Richteren (13:5), en Samuel (in I Samuel 1:11).
Ook het nieuwe Testament kent het Nazireeërschap, zie Handelingen 18:18 en 21:23-26.
