Miranda (Shakespeare)
Miranda is de mooie dochter van Prospero in het theaterstuk van Shakespeare's The Tempest. Op drift met haar vader sinds ze nog een baby was, heeft ze een extreem beschermd leven geleid. Hoewel ze een wereldse educatie heeft gekregen van haar vader, is ze wereldvreemd. De vijftienjarige heeft geen inspraak omtrend de keuze van een huwelijkspartner. Prospero stuurt Ariel er op uit om Ferdinant te gaan halen, terwijl Miranda slaapt. En manipuleert de zaken zodanig dat zowel Ferdinant als Miranda verliefd op elkaar worden. Haar sexsuele ervaring is beperkt tot het bekampen van de lust advances die Prospero's slaaf Caliban naar haar toe maakt. Door haar wat beperkte kennis van de aardse zaken, gaat ze ervan uit dat alle mannen in de wereld goedaardig zijn.
- With those that I saw suffer: a brave vessel-
- Dashed all to pieces! O, the cry did knock
- against my very heart. (I.ii.6–9)
Een ander aspect van haar persoonlijkheid is haar tendens om zich emotioneel te hechten. Zelfs als ze ziet hoe haar vader Prospero de sterke storm oproept, voelt ze zich emotioneel vervlochten met het lot van de schippers. Miranda is zeer ontvangklijk voor emotie
- O, I have suffered
- With those that I saw suffer! (I.ii.5–6)
Hoewel Miranda als een naief meisje wordt aanzien, toont ze bij momenten ook haar sterkte:
- When thou didst not, savage,
- Know thine own meaning, but wouldst gabble like
- A thing most brutish, I endowed thy purposes
- With words that made them known….who hadst dissevered more than a prison (I.ii.354–359)
Met deze tekst ondoet ze zich van haar meestal passieve rol, en kwetst ze Caliban met haar scherpe woorden. Ze beschikt over een hoge intelligentie, maar komt zelden boven haar passive rol uit.
