Min (beroep)
Een min, ook genoemd stilster, zoogster of zoogvrouw, in verouderde vorm minnemoeder of minne, is een vrouw die het kind van een ander (meestal tegen vergoeding) borstvoeding geeft.
Ondanks de grote voordelen van de borstvoeding is het niet altijd en overal populair geweest om het eigen kind te voeden. In de geschiedenis zijn er perioden geweest dat vrouwen uit de adel en de bourgeoisie het stillen overlieten aan betaalde hulpen, Minnemoeder of min geheten.
De band tussen min en zuigeling werd, omdat men de moedermelk ook karaktervormende eigenschappen toedichtte, een familieband waarin ook de natuurlijke kinderen van de min een rol speelden. Tot in de 20e eeuw is het kraambed omringd geweest met mythen en bijgeloof. Daaraan hebben ook de moedermelk en de min deel. De uitdrukking "dat heeft hij met de moedermelk meegekregen" verwijst daarnaar.
De min werd dus met zeer veel zorg uitgezocht. Uiteraard moest zij kort van tevoren zelf een kind hebben gebaard dat meestal werd uitbesteed om de opdrachtgevers te verzekeren van het exclusieve recht op de melk van de min. Verder werden de smaak en het volume van het zog beoordeeld. De min diende ook een goed karakter te hebben omdat men in een invloed op het karakter van de zuigeling geloofde.
Ook in de Nederlanden heeft men gebruikgemaakt van minnen. Prinses Anna van Hannover gaf haar kinderen daarentegen zelf de borst, een voorbeeld waarin Koningin Wilhelmina haar anderhalve eeuw later volgde. In navolging van Koningin Victoria, die het stillen "minderwaardig en afschuwelijk vond", zagen veel aristocratische vrouwen in de late 19e eeuw af van borstvoeding.
