Massacommunicatie

Massacommunicatie is die vorm van communicatie waarbij massaal professioneel geproduceerde boodschappen openbaar, via technische verspreidingsmiddelen, indirect en in wezen eenzijdig aan een in beginsel selectief publiek worden aangeboden.

Men brengt informatie over aan een massa, wat dus betekent dat de informatie grootschalig wordt overgebracht. Massacommunicatie wordt ook wel openbare communicatie genoemd en is het onderzoeksobject van de sociaal-wetenschappelijke studie Communicatiewetenschap.

[bewerk] Vormen

[bewerk] Formele openbare massacommunicatie

Formele openbare communicatie word gekenmerkt door een herkenbare zenderinstantie, die zich organiseert en zijn zenderschap beroepshalve uitoefent. Er is een officiële bron, een gereed kanaal en de verspreiding is georganiseerd. Formele massacommunicatie is altijd op enerlei wijze 'officieel' in het maatschappelijk bestel geïntegreerd en in de samenleving geïnstitutionaliseerd.

[bewerk] Informele openbare massacommunicatie

Informele openbare massacommunicatie is massacommunicatie via informele kanalen, waarbij degenen die bereikt worden alleen op met slechts enkele anderen tezamen zijn. Informele openbare communicatie is niet geïnstitutionaliseerd. Informele openbare communicatie kent een zekere onafhankelijkheid ten opzichte van de formele openbare communicatie. Het kent vaak vele zenders en ontvangers. Het is een zelfstandige, eigen vorm van openbare communicatie gebaseerd op het openheidaspect dat aan iedere communicatie act eigen is. De verhouding tussen formele en informele openbare communicatie wordt getypeerd door een conflictueus karakter. Volgens Evers (1997) ontstaat massacommunicatie doordat:

• 'Iemand' iets belangrijk vindt voor iedereen in de gemeenschap.
• Zeer velen belangstelling in iets gemeen hebben.

[bewerk] Literatuur

• Evers, W.J.M. (1997). Formele openbare communicatie versus informele openbare communicatie. In: W.J.M. Evers, Reader Informatieparticipatie, Nijmegen
• Gerbner, G. (1967). Mass media and human communication theory. F.E.X. Dance (Ed), Human communication theorie: Original essays, New York: Holt, Rinehart & Winston.
• Medelsohn, H (1973). Some reasons why information campaigns can succeed. Public opinion Quarterly.
• Hanssen, L. Dijkstra, A.M. Roeterdink, W. Stappers, J.G. (2003). Wetenschapsvoorlichting: Profetie of Professie, Een confrontatie tussen communicatietheorie en voorlichtingspraktijk, Stichting Weten, Amsterdam.