Marella
Marella splendens is een ongewone fossiele geleedpotige waarvan zo'n 15.000 exemplaren zijn gevonden in de Burgess shale. Het was het eerste fossiel die daar door Charles Walcott werd verzameld. Walcott beschreef de soort als lace crab ("veterkrab"), en beschreef het als een vreemde trilobiet. Later werd het in de inmiddels niet meer gebruikte klasse Trilobitoidea geplaatst. In 1971 publiceerde Harry Blackmore Whittington een diepgaande studie van de fossielen waarin hij concludeerde dat het dier niet in één van de bekende klassen van geleedpotigen kon worden ondergebracht.
Marella is een klein dier, 2 tot 25 millimeter lang. Het kopschild heeft twee paar achterwaarts gerichte stekels en twee paar antennes. Het lichaam bestaat uit 24-26 segmenten, elk met twee paar aanhangsels, het onderste paar om te lopen, het bovenste paar fungeert als kieuw.
Tegenwoordig wordt Marella gezien als een primitieve geleedpotige die een gemeenschappelijke voorouder heeft met de moderne geleedpotigen.
