Magnetron (elektronenbuis)
Een magnetron is een elektronenbuis die door middel van trilholten en een magneetveld hoogfrequente elekrische energie kan opwekken, en die in Nederland zijn naam heeft gegeven aan het soort ovens waar deze buis veel toepassingen vindt. Ook in radarinstallaties wordt hij veel toegepast.
De magnetronbuis is net voor de Tweede Wereldoorlog in het Verenigd Koninkrijk uitgevonden en heeft een belangrijke rol gespeeld in de overwinning van de geallieerden.
[bewerk] Constructie
De magnetronbuis bestaat uit een staafvormige kathode waaromheen een cilindrische anode ligt. De anode is voorzien van een aantal holtes die als resonator werken. In de richting van de as is een sterk magneetveld aangebracht. Zonder dit magneetveld zou de buis alleen maar als diode werken, door het magneetveld worden de elektronen echter afgebogen waardoor ze cirkelvormige banen willen gaan beschrijven. Door de resonantieholtes worden de elektronen in groepen gedwongen die als netto effect hebben dat elektronengroepen als spaken in een wiel met hoge snelheid in de magnetron ronddraaien. Voor een magnetronbuis met b.v. 10 holtes en een frequentie van 2,45 GHz draaien de groepen met iets minder dan 500 MHz rond. In één van de resonantieholtes bevindt zich een extra elektrode waarmee de microgolfenergie afgetapt kan worden.
