Lucrezia Borgia

Lucrezia Borgia (18 april 1480 Subiaco - 24 juni 1519 Ferrara) was, net als haar beruchte broer Cesare Borgia, een buitenechtelijk kind van paus Alexander VI en Vanozia dei Catanei.

Op haar dertiende werd ze uitgehuwelijkt aan Giovanni Sforza van Pesaro, van de machtige Milanese Sforza-familie. Haar echtgenoot, die twee keer zo oud was als zij, was heel labiel. Zij protesteerde dan ook niet toen Alexander VI het huwelijk liet ontbinden. Officieel wegens impotentie maar officieus wegens wrijvingen tussen de beide machtige families.

In 1498 huwde zij met Alfons van Aragon, prins van Salerno en hertog van Biseglia, zoon van koning Alfons II van Napels. Deze werd in 1500 op bevel van Cesare gewurgd. In 1501 huwde ze met Alfonso d'Este, de toekomstige hertog van Ferrara, een man die bezeten was door wapentuig en bordeelbezoeken. Zij wist Ferrara op te werken van een desolate plaats temidden van de moerassen tot één der voornaamste Europese kunststeden. Titiaan, Ludovico Ariosto, Cardinal Bembo en Ercole Strozzi waren dan ook vaste bezoekers in Ferrara. Ze stierf in het kraambed, bij de geboorte van haar achtste kind.

Hoewel zij in vele werken omschreven werd als een intrigante en gifmengster en ze ook beschuldigd werd van incestueuze verhoudingen, zowel met haar broer Cesare als haar vader Alexander VI, ontbreken hiervoor harde bewijzen.