Langue d'Oc

De Langue d'Oc is de naam die Dante heeft gebruikt voor de talen die rond 1300 gesproken werden in de zuidelijke helft van het huidige Frankrijk. De talen heten thans hiernaar: de Occitaanse talen, met het Provençaals als bekendste.

[bewerk] De talen volgens Dante

Dante beschreef in zijn werk De vulgari eloquentia (Over de schoonheid van de moedertaal', circa 1300) drie taalgroepen, en noemde ze naar de wijze waarop een taal ja zei:

• 'lingua d'oco' (Langue d'Oc): Gesproken in de zuidelijke helft van het huidige Frankrijk
• 'lingua d'oïl' Gesproken in de noordelijke helft van het huidige Frankrijk en Wallonië; nog herkenbaar in het tegenwoordige Franse 'oui'
• 'lingua de si' Gesproken in Italië, Spanje en Portugal, toen en nu

Letterlijk schreef Dante: "nam alii oc, alii si, alii vero dicunt oil" ("sommigen zeggen oc, anderen zeggen si, anderen zeggen oïl").

[bewerk] Herkomst van oc, oïl en si

Het woord òc komt uit het Vulgair Latijn (volkslatijn) hoc ("dat"), terwijl oïl afstamt van Latijnse hoc ille ("dat (is) het"). Andere Romaanse talen hebben hun woord voor 'ja' afgeleid van het Latijnse sic, "dus", zoals het Spaanse sí, Italiaanse sì, Catalaanse si, en Portuguese sim.

Het hedendaagse Roemeens heeft haar jawoord uit het Slavisch: da.