Labium

Het labium bij een dwarsfluit bestaat uit een ovalen plaatje met een ongeveer ovaal gat erin, waar door de bespeler van de fluit overheen geblazen wordt. De onderlip ligt daarbij min of meer op deze plaat. Doordat de luchtstroom tegen de scherpe rand van het labium aan wordt geblazen ontstaan loslatingen van de snel stromende lucht. Daardoor wordt de lucht in de pijp van de blokfluit in trilling gebracht en ontstaat geluid. De wervelingen bij de loslatingen van de lucht achter het labium bevatten vele frequenties. Alleen de frequenties die in de pijp van de fluit passen worden versterkt via resonantie. Door verandering van de lipstand kan de toon worden overgeblazen. Door de mogelijkheid om de positie van de lip te veranderen, kan ook hiermee de stemming van de dwarsfluit worden gecorrigeerd. Deze mogelijkheid bestaat bijvoorbeeld bij de blokfluit niet. Hier is de instroom opening gefixeerd.

[bewerk] Herkomst van het woord labium

Labium is een latijns woord, dat lip betekent. Zie ook de medische term labia.