Johannes VIII van Byzantium
| 1392-1448 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Keizer van Byzantium | ||||||
|
||||||
|
Johannes VIII Paleologus (° Constantinopel 16 december 1392 – † aldaar 31 oktober 1448), was Byzantijns keizer van 1425 tot 1449.
Hij was een zoon van Manuel II en Helene Dragas en medekeizer sinds 1421. Hij had met twee onoplosbare problemen te kampen: enerzijds de Turkse expansie, anderzijds de hereniging met de westerse kerk van Rome. De Turken bleken onstuitbaar in Thessaloniki en Morea (1444/1448). De pogingen tot toenadering met Rome, de prijs voor de ontoereikende westerse hulp, liepen in 1439 op het Concilie van Florence uit op een theoretische verzoening. Een belangrijke rol werd daarbij gespeeld door de orthodoxe aartsbisschoppen Bessarion (van Nicea) en Isidorus (van Kiëv-Moskou). In het Byzantijnse Rijk zelf werd de verzoening echter totaal genegeerd. Het "Rijk" was overigens onder Turkse druk reeds gereduceerd tot de hoofdstad en haar onmiddellijke omgeving, terwijl de overige Byzantijnse bezittingen, vooral Morea, zelfstandig werden bestuurd door de broers van de keizer, die de titel "despoot van Mystras" aannamen.
Johannes' drie huwelijken bleven kinderloos, zodat zijn broer Constantijn XI hem opvolgde.
