Jan Luyken
Jan Luyken (Amsterdam, 16 april 1649 - Amsterdam, 5 april 1712), was een dichter, schilder en etser uit de zeventiende eeuw.
[bewerk] Biografie
Hij werd geboren als zoon van Caspar Luyken (eveneens etser) en Hester Coores. Hij was getrouwd met Maria de Oude. Toen hij 26 jaar oud was, had hij een religieuze ervaring waardoor hij een degelijker leven wilde leiden. Dat kwam ook tot uitdrukking in zijn werk, dat veel stichtelijker werd. Jan Luyken overleed op 5 april 1712 in zijn geboorteplaats Amsterdam.
[bewerk] Werk
Overzicht van zijn belangrijkste publicaties:
- Duytse Lier, dichtbundel uit 1671
- Jesus en de ziel, emblemataboek uit 1678
- Voncken der Liefde Jesu, bundel stichtelijke gedichten uit 1687
- Spiegel van het Menselyk Bedryf, bundel etsen van ambachten uit 1694
- De Bijekorf des Gemoeds, bundel stichtelijke gedichten uit 1711
Zijn bekendste werk is 'Spiegel van het Menselyk Bedryf', in een iets eenvoudigere uitvoering ook bekend als 'Afbeelding der Menschelyke Bezigheden'. Deze bundels bevatten etsen die diverse ambachten weergeven. Bij het etswerk voor dit werk werd Jan Luyken geholpen door zijn zoon Caspar.
Literatuur: Johan Schwencke: voorwoord bij heruitgave van Jan Luyken's Afbeelding der Menschelyke bezigheden, zonder jaar.
