Heparine

Heparine is een stof die vroeger werd bereid uit lever (Latijn hepar) en die wordt gebruikt om de stolbaarheid van het bloed snel te verminderen, b.v. bij mensen met trombose of een longembolie.

Tegenwoordig wordt heparine meestal synthetisch gemaakt. Het is een polysacharide. Het moet intraveneus of subcutaan worden toegediend. Een tegengif (antidotum) bij overdosering is protamine. Tegenwoordig worden ook vaak klein-moleculaire (of laag-moleculaire) heparines gebruikt zoals fraxiparine die beter te doseren zijn en minder bijwerkingen hebben (bijvoorbeeld osteoporose en trombopenie).

Heparine werkt door de functie van antitrombine III te versterken, omdat het lijkt op de heparansulfaat proteoglycanen die van nature aanwezig zijn op de celmembraan van het endotheel. Omdat antitrombine III veel stollingsfactoren inactiveert zal het bloedstollingsproces hierdoor vertragen.

Het effect van heparine wordt gemeten door bepaling van de APTT.