Heliopauze
De heliopauze wordt door velen beschouwd als de uiterste grens van ons zonnestelsel. De heliopauze is een gebied waar de kracht van de zonnewind zo sterk is afgenomen dat ze wordt meegesleurd door de deeltjes die het interstellair medium vormen. Omdat de ruimtesondes die uiterste grenzen van ons zonnestelsel verkennen (Voyager 1, Voyager 2, Pioneer 10 en Pioneer 11) nog niet bij de heliopauze zijn aangekomen is het nog niet duidelijk waar deze "grens" zich precies bevindt.
In de jaren rond de lancering van de sondes werd verwacht dat de heliopauze zich ongeveer op een afstand van 40 tot 50 AE bevond. Op dit moment (2005) is de verwachting dat de grens op een afstand van 130 tot 150 AE zal worden aangetoond door Voyager 1. Het zal echter tot rond 2020 duren voor deze afstand is afgelegd. De positie van de heliopauze is hoogstwaarschijnlijk niet constant, aangezien de kracht van de zonnewind ook variabel is.
 |
Omdat het zonnestelsel met een snelheid van 20 km/s rond het centrum van ons sterrenstelsel draait heeft de heliopauze geen bolvorm maar waarschijnlijk een druppelvorm. In de figuur hierboven wordt weergegeven hoe, naar op het moment wordt aangenomen, de buitenste grens is opgebouwd. De "termination shock" is het punt waar de heliosfeer overgaat in de heliopauze. Er wordt ook nog een soort boeggolf ("bow shock") verwacht in het interstellair medium.
